چکیده: صنعت خودروی در هر کشور، به دلیل ارزش و جایگاه ویژه آن در شبکه تولید صنعتی و ارتباط گسترده با زنجیره¬ای از صنایع، صنعتی کلیدی محسوب شده و نقش موثری در رشد و توسعه یافتگی صنعتی ایفا می¬کند. هدف از این تحقیق بررسی ساختار بازار خودروی سواری کشور در طی سال¬های 1374- 1390 با استفاده از شاخص¬های (نسبت تمرکز k بنگاه برتر، هرفیندال- هیرشمن، هانا- کای، هال- تایدمن، شاخص جامع تمرکز صنعتی، لرنر و آنتروپی) و تابع ترجیحات سیاسی (ppf) گروه¬های ذینفع (تولیدکننده، مصرف¬کننده و دولت) می¬باشد. نتایج بدست آمده نشان می¬دهد که تمرکز بالایی در صنعت خودروی ایران وجود دارد و شاخص¬های نسبت تمرکز چهار بنگاه برتر و هرفیندال- هیرشمن در سال 1390 بترتیب 98.7 و 3491 می-باشد. وزن¬های بدست آمده از تابع ترجیحات سیاسی نشان می¬دهد که بیشترین وزن در بازار خودرو را تولیدکننده و کمترین وزن را دولت دارا است و میزان عددی تابع ترجیات سیاسی بدست آمده در این سال 466965.066 میلیارد ریال می¬باشد. نتایج بدست آمده از محاسبه شاخص لرنر نشان می¬دهد که بیشترین سودآوری مربوط به شرکت¬های کیش خودرو و کرمان موتور بترتیب با ضریب لرنر 0.787 و 0.672 می¬باشد. کلمات کلیدی: تمرکز بازار– تابع ترجیحات سیاسی- وزن¬های سیاسی- خودرو- شاخص لرنر