پارامترهای آب و هوایی و اقلیمی و اثرات آن ها روی گیاهان زراعی یکی از مهم ترین عوامل موثر در افزایش عملکرد تولید است. با بررسی آگروکلیمایی می توان امکانات بالقوه مناطق مختلف را تعیین و از این امکانات حداکثر بهره برداری را نمود. در این پژوهش به منظور پهنه بندی اراضی استان البرز از داده های اقلیمی بارش، دما، درجه ـ روز، ساعات آفتابی، رطوبت نسبی و تبخیر از آمار ایستگاه های سینوپتیک، تبخیر سنجی و باران سنجی در سطح استان از بدو تأسیس تا سال 1391 مربوط به هر یک از مراحل فنولوژی غلات پائیزه (گندم و جو) و داده های توپوگرافی از قبیل ارتفاع، شیب و جهت شیب، عمق خاک و لایه کاربری اراضی استفاده شده است. سپس با پردازش داده¬ها در محیط gis هر یک از لایه های اطلاعاتی تهیه شد. بر حسب اهمیت هر یک از معیارها که با روش رگرسیونی خطی به دست آمد، به هر یک از لایه ها در مدل ahp ارزش گذاری شده و در نهایت وزن نسبی هر یک از معیارها به دست آمد. سپس ارزش های داده شده وارد مدل تاپسیس گردید. با تلفیق و همپوشانی معیارهای مورد مطالعه در ارتباط با مدل¬های مورد نظر، نقشه نهایی نیازهای اقلیمی و جغرافیایی اراضی استان البرز جهت کشت غلات پائیزه تهیه شد. نتایج نهایی این تحقیق بدین صورت است که، در مدل ahp ، 48/14 درصد استان برای کشت گندم و 09/23 درصد استان برای کشت جو مناسب است که بیشتر در مرکز استان قرار دارد؛ شمال منطقه به علت کوهستانی بودن، از شرایط نامناسب قرار دارد. شرایط نامناسب در کشت گندم 24/32 درصد و در کشت جو 86/28 درصد مساحت استان را دربر می¬گیرد. در مدل تاپسیس نیز مرکز و جنوب استان بهترین شرایط را دارا هستند که به ترتیب کشت گندم 9/35 درصد استان و جو 35/25 درصد استان مناسب برای کشت است. در این مدل نسبت به مدل ahp محدودیت کمتری را شاهد هستیم ، این محدودیت در منطقه طالقان و جنوب غرب استان (أپیک) مشاهده می شود.