آدمی در پی برقراری ارتباط دست به ابداعاتی ستودنی زده است. فناوری های رسانه ای از جمله نوآوری هایی هستند که در حوزه ی علوم ارتباطات روز به روز پیشرفت شایانی کرده و بسیاری از حوزه های علوم همچون حوزه هنر را تحت تاثیر خود قرار داده اند. با گذر زمان رسانه هایی جدید با امکاناتی پیشرفته پا به عرصه نهاده و به تولید، ارائه و تکثیر آثار هنری کمک فراوانی کردند. همواره ورود رسانه های جدید به سرزمین هایی که زیرساخت های لازم جهت مواجهه با آنان را ندارند، به علت شکاف فرهنگی بین کشورهای تولید کننده و مصرف کننده چالش هایی را رقم می زند. هدف از این پژوهش آشنایی با فناوری های رسانه ای و شاخه های هنری جدیدی است که در پی آنها وارد ایران شدند و یادآوری قابلیت آنها برای جهانی شدن فرهنگ و هنر ایرانی اسلامی است و اینکه چه اشتباهاتی در گذشته در پذیرش رسانه های جدید انجام گرفته که امروزه باید از آنها اجتناب ورزیم. نتایج حاصل از این پژوهش توصیفی ـ تاریخی که به شیوه ارزیابی توسعه ای ـ اسنادی صورت گرفته و اطلاعات آن با روش کتابخانه ای گرد آمده، مبین آن است که پذیرش رسانه های جدید در هر برهه از تاریخ، هنر ایرانی را از منظر تولید، تکثیر و مفهوم تحت تاثیر خود قرار داده است. همچنین ملاحضه گردید که کاربرد فناوری های روز رسانه ای برای جذب مخاطب نه تنها امری اجتناب ناپذیر است بلکه امری ضروری و مهم به شمار می رود. در این راستا هنرمندان هر جامعه ای به عنوان مهره‎ های اصلی حفظ فرهنگ و هویت ملی موظفند با هوشمندی و وسواس خاصی از فناوری های رسانه ای برای آفرینش و ارائه آثاری اصیل اقدام نمایند.