تبلور القایی یکی از روش های خارج کردن ذرات از محلول است. در این روش حلال ثانویه (ضد حلال) که حلالیت ماده حل شونده در آن ناچیز است، به محلول اصلی اضافه می شود و با کاهش حلالیت ماده حل شونده، آن را از محلول خارج می کند. خروج ذرات در دمای ثابت و عدم نیاز به انرژی حرارتی از مزیت های این روش است. تعیین حلالیت و سینتیک هسته زایی اولین مرحله در طراحی هر نوع بلورساز است. برای تعیین مکانیسم هسته زایی و پارامترهای موثر بر آن، از زمان القا استفاده می شود. در این پژوهش زمان القای تشکیل نانو ذرات پتاسیم کلراید در فرآیند تبلور القایی اندازه گیری شده است. قابلیت کنترل مقدار ضد¬¬¬حلال اضافه شده این امکان را می دهد که زمان القاهای دقیق تری حاصل شود. به منظور تعیین مکانیسم هسته زایی از نظریه کلاسیک هسته زایی و مدل کاشچیو استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که در محدوده غلظت و دمای بررسی شده در این تحقیق، مکانیسم هسته زایی نانو ذرات پتاسیم کلراید، ناهمگن اولیه خواهد بود. اثر غلظت پایدارکننده¬ها بر زمان القای تشکیل نانو ذرات موردبررسی قرارگرفته است. کشش سطحی نانو ذرات تشکیل شده از دو مدل محاسبه و با نتایج حاصل از تحقیقات گذشته مقایسه شده است. مقدار کشش سطحی محاسبه شده از نظریه کلاسیک هسته زایی برای نانو ذرات پتاسیم کلراید mj.m-2 16/2 و مقدار به دست آمده از مدل کاشچیوmj.m-2 22/2 است. افزایش غلظت pvp و peg موجب افزایش کشش سطحی نانو ذرات تشکیل شده می شود و با افزایش غلظت ctab کشش سطحی نانو ذرات تشکیل شده کاهش می یابد. نانو ذرات تشکیل شده در حضور pvp قطری در حدود 5/19 نانومتر دارند. زمان القای تشکیل نانو ذرات از دو روش اندازه گیری شده است. درروش اول مشاهدات چشمی مبنای محاسبات قرارگرفته است و لحظه کدر شدن محلول به عنوان زمان القا ثبت شده است. در روش دوم از دستگاه هدایت¬سنج استفاده شده است و لحظه کاهش هدایت محلول در اثر خروج ذرات (هسته زایی)، به عنوان زمان القا در نظر گرفته شده است. نتایج نشان می دهد که زمان القاهای ثبت شده با استفاده از هدایت سنج مقدار کمتری دارد.