در تحقیق حاضر، 18 راس گاو مبتلا به پاپیلومای پوستی از دو جنس نر و ماده استفاده شد و این دام ها به طور تصادفی به 2 گروه ارزیابی بالینی و ارزیابی هیستوپاتولوژی تقسیم شدند. هرکدام از این دو گروه به سه زیر گروه کنترل منفی(شم)، درمانی و کنترل تقسیم شدند. در گروه درمانی، اوژنول و در گروه کنترل، نرمال سالین در پایه پاپیلوما ها تزریق گردید و در گروه شم دام ها بدون استرس تزریق نگهداری شدند. بعد از ارزیابی بالینی12 دام و حصول نتیجه لازم، از 6 دام دیگر نمونه های هیستوپاتولوژی در روزهای 8 و 18 پس از تزریق اخذ گردید. معاینات بالینی نشان داد که در گروه درمانی پاپیلوماها در عرض 25 روز و در گروه کنترل در عرض 61 روز بطور کامل تحلیل رفتند. در گروه شم هیچ تغییری در اندازه و شکل پاپیلوما ها در طول دوره مطالعه مشاهده نشد. در بررسی میکروسکوپیک حضور سلول های آپوپتوتیک و دژنراسیون سلولی در بافت پاپیلوما گروه درمانی مشاهده شد، در صورتیکه در گروه کنترل حداقل تغییرات دژنراتیو سلولی بوقوع پیوسته بود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان دادکه پاپیلوما های گروه درمانی بطور معنی داری در مدت زمان کمتری نسبت به پاپیلوما های گروه کنترل (نرمال سالین) تحلیل رفتند(05/0p?) که این مطلب موید تأثیر مثبت احتمالی اوژنول در تحلیل و جلوگیری از رشد پاپیلوما ها است.