هویت مفهومی است گسترده و مفاهیمی چون فرد، خود ِ پیوسته با ذهنیت و عینیت، و نقش را در-بردارد. تبلیغ و تبلیغات از ابتدایی ترین نوع آن همواره انسان و هویت او را بنا بر اهداف از پیش تعیین شده مورد اشاره قرار داده است. پرتره به عنوان نشانه ای از هویت، با پیدایش ِ عکاسی در بستر جامعه در قالب عکس با استقبال روبرو شد و به تدریج در تبلیغات به عنوان کار ماده ای اساسی پذیرفته شد. پرتره و تبلیغات در یک مسیر قرار می گیرند و هویت انسان در این مسیر با ارجاع به نقش، سبک زند گی، فرهنگ، جنس و جنسیت، قومیت و نژاد بازنمایی می شود. در این نوشتار پیوند پرتره با عکاسی و کارکرد تبلیغاتی آن، نقش پرتره به عنوان عاملی تأثیر گذار در ساخت آثار تبلیغاتی و هنری و پیوند این دو، وجوه قالب بازنمایی هویت؛ چهره و اندام و بازنمایی اقلیت های قومی-نژادی مورد بررسی قرار می گیرد. این بررسی نشان می دهد بازنمایی هویت در آثار تبلیغاتی با زبان پیوند ناگسستنی دارد و مفاهیم آشکار و مبهم را برای جلب نظر مخاطب ایجاد می کند. در تبلیغات از زمینه ی تاریخی و فرهنگی استفاده می شود تا گروه های گوناگون جذب پیام ها شوند. این فرآیند با پایبندی به عکاسی صریح و با استفاده از روشهای گوناگون تصویر پردازی برای ساخت و ارائه و سازماندهی واقعیت صورت می پذیرد.