قدمت جرم، به قدمت خود انسان و قدمت جرم رایانه ای، به قدمت رایانه باز می گردد. بزهکاری رایانه ای یا بزهکاری مدرن، به عنوان یکی از انواع جدید بزهکاری در حقوق ایران و بین الملل را شاید بتوان به اعتبار نیاز به یک هوش خلاق و پویا، در ردیف جرایم فسفری که توسط افراد هوشمند رخ می دهد، دانست. تمامیت جسمانی و معنوی اشخاص همیشه قابل احترام بوده و یکی از جرایم علیه شخصیت معنوی افراد، جرم هتک حیثیت می باشد که به تازگی نیز از طریق رایانه در سطح گسترده ای ارتکاب می یابد؛ که درفصل پنجم قانون جرایم رایانه ای (مصوب 1388) در مواد 16 و 17 تحت عنوان هتک حیثیت که از لحاظ دسته بندی در زمره جرایم علیه شخصیت معنوی افراداست به آن پرداخته شده است . به نظر می رسد مقصود قانونگذار از آوردن حرف «و» بین دو عنوان هتک حیثیت و نشر اکاذیب جدا کردن این دو جرم بوده است؛ نه هتک حیثیت از طریق نشر اکاذیب؛ چرا که هتک حیثیت، مصادیق دیگری نیز دارد؛ از قبیل: توهین، قذف و افترا. بنابراین، قانونگذار در استفاده عمدی از این عنوان در ابتدای فصل پنجم قانون جرایم رایانه ای، در صدد تحت پوشش قرار دادن کلیه مصادیق هتک حرمت بوده است. بنابراین، نیازی به نام بردن از مصادیق بی شمار هتک حرمت احساس نشده است. جرایم رایانه ای مرز نمی شناسد ، همچنین به دلیل ویژگی های خاص جرایم رایانه ای (گستردگی، فراوانی، وقوع آسان، تنوع و...)، اهمیت هتک حیثیت در فضای مجازی به عنوان جرمی مطلق که در تحقق آن باید اظهار اهانت آمیز از طریق رایانه صورت گیرد و مخاطب توهین، فردی حقیقی، زنده و معین باشد، نمایان می شود.