به طور کلی آبشکن ها به دو دسته ی نفوذپذیر و نفوذناپذیر تقسیم بندی می شوند.آبشکن های نفوذپذیر عموما بصورت شمع اجرا می شوند و به دلیل فضای خالی بین شمع ها،خیلی نمی توانند جریان های قوی را مستهلک کنند.آبشکن های نفوذپذیر دارای مزیت های ثبات خوب و نگهداری نسبتا مناسب هستند.با ایجاد فواصل مختلف بین شمع ها،گرادیان جریان در رودخانه تنظیم می شود. اگرچه برای نگهداری از کانال های کشتیرانی اینگونه از آبشکن ها کمتر مناسب می باشند. در مقابل آبشکن های نفوذناپذیر،به صورت سنگچین و یا گابیون (توریسنگی) اجرا می شوند. این نوع آبشکن،مقاومت خوبی در مقابل جریان دارد ولی در عوض باعث تغییر مورفولوژی بستر،فرسایش در دماغه ی آبشکن و رسوب گذاری در پایین دست می شود.نکته ی قابل تامل اینست که آبشکن نفوذناپذیر به صورت نسبی نفوذ ناپذیر است. گونه های مختلف آبشکن ها مشخصات و الگوهای جریان گوناگونی در مجاورتشان و در کانال اصلی ایجاد می کنند.بنابراین آنالیز آنها برای انتخاب گونه ی آبشکن مناسب،ضروری می باشد.لذا در این تحقیق هدف مطالعه ی تاثیر تخلخل بدنه در عملکرد آبشکن می باشد.بنابراین فرض اصلی این است که با تغییر قطر مصالح می توان به یک دانه بندی مناسب رسید،به طوریکه عملکرد آبشکن هم به لحاظ مهار نیروهای محرک و هم تثبیت بستر مناسب باشد.در این راستا عملکرد آبشکن های مرکب با دانه بندی های دولایه (لایه پایین نفوذناپذیرتر و بالا نفوذپذیرتر و برعکس)نیز مقایسه خواهد شد.