استفاده از خرده لاستیک در بهبود مواد چسباننده آسفالت در 30 سال اخیر توسعه یافته است. چون مواد زائد خواص مخلوط آسفالتی را بهبود می¬بخشد به همین خاطر بر روی خواص مهندسی آن اعم از مقاومت و دوام تأثیر می¬گذارد. بنابراین مخلوط آسفالتی گرم حاوی مواد زائد باید به طور کامل و دقیق، به صورت آزمایشگاهی و میدانی ارزیابی شود . تحقیقات قبلی چندین محقق نشان می¬دهد که مخلوط¬های آسفالت لاستیکی می¬تواند ضخامت رویه و ترک¬های انعکاسی آن را کاهش دهد. همچنین تحقیق دیگری نشان می¬دهد که این مخلوط¬ها مقاومت بالایی در برابر شیارشدگی، ترک¬های خستگی و ترک¬های حرارتی دارند. روسازی¬ها با گذشت زمان به دلیل عبور بارهای ترافیکی و قرار گرفتن در معرض شرایط محیطی مختلف دچار خرابی می¬گردند. از جمله مهم ترین این خرابی¬ها می¬توان به شیارشدگی اشاره نمود که به عنوان نگرانی اصلی سازمان¬های حمل ونقل در زمینه روسازی تلقی می¬شود. سالانه میلیون¬ها دلار صرف جبران خرابی شیارشدگی در روسازی¬¬ها می¬گردد. اصلاح شیارشدگی هزینه بر بوده و سبب ایجاد اختلال در جریان ترافیک می¬شود. شیارشدگی لایه¬های آسفالتی یک مشکل اصلی برای ایمنی در حین رانندگی بوده زیرا به شدت بر کنترل وسایل نقلیه اثرگذار است. طراحان روسازی تلاش می¬کنند تا با طراحی روسازی¬های صحیح و طرح اختلاط¬های صحیح آسفالتی، شیارشدگی را به حداقل برسانند. این پژوهش روش¬های پیش¬بینی رفتار مخلوط آسفالت لاستیکی و آسفالت متداول و ارتباط بین این رفتارها با نتایج آزمایشگاهی را بیان می¬کند. دستگاه ویل تراک به منظور ارزیابی آزمایشگاهی پدیده شیارشدگی مخلوط¬های آسفالتی و اعتبارسنجی پارامترهای به دست آمده از آزمایش خزش دینامیکی به کار گرفته شده است. هدف از این تحقیق استفاده از روش المان محدود دو بعدی و سه بعدی در شبیه¬سازی آزمایش ویل تراک و نیز مدل¬سازی لایه-های روسازی به منظور ارزیابی پدیده شیارشدگی می¬باشد. به منظور دست¬یابی به این هدف، نرم افزار آباکوس مورد استفاده قرار گرفته و خروجی¬های آن با نتایج آزمایشگاهی مقایسه گردیدند. ارتباط مناسبی بین نتایج به دست آمده از آزمایشگاه و عملکرد پیش¬بینی شده مخلوط آسفالتی مشاهده شد.