ادغام شرکت های تجاری به عنوان یک راه مقرون به صرفه برای گسترش فعالیت های تجاری، بهبود کیفیت محصولات، کاهش خطر ورشکستگی و تأمین منابع مالی شرکت پذیرفته شده است. در حقوق ایران در قانون برنامه پنج ساله چهارم توسعه مصوب 11/6/1383 ادغام شرکت ها ی تجاری در همه شرکت های تجاری مورد پذیرش قرار گرفت؛ این روند در لوایح تجارت 1384 و 1391 به نحو جدی تری دنبال شد . در حقوق انگلیس اما نهاد ادغام شرکت ها سابقه طولانی تری دارد که البته در این نظام حقوقی نیز پس از تصویب قانون شرکت های مصوب 2006 و اصلاحات آن، تغییرات زیادی ایجاد شد. در این پایان نامه با رویکردی تحلیلی، به بررسی این تغییر و تحولات پرداختیم؛ شرایط و آثار ادغام شرکت ها را در دو نظام حقوقی ایران و انگلیس بررسی کردیم و حقوق اشخاص درگیر در این قرارداد را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم؛ همچنین در خلال بحث پیشنهادهایی را نیز برای تصویب قوانین بهتر در این خصوص ارایه کردیم.