اعضای هیئت علمی نقش حیاتی در اجرای نوآوری های آموزشی و عملیاتی کردن تغییرات برنامه های درسی ایفا می کنند. ادراک آن ها از نوآوری و محتوای یادگیری الکترونیکی بسیار مهم و با اهمیت می باشد. در پژوهش حاضر، ادراک اعضای هیئت علمی در خصوص آموزش الکترونیکی در دانشگاه فردوسی مشهد مورد مطالعه قرار گرفته است. چارچوب مورد استفاده برای بررسی ادراک اعضای هیئت علمی درخصوص آموزش الکترونیکی، نظریه اتخاذ و اشاعه نوآوری راجرز ( خصوصا مفهوم ویژگی های ادراکی این نظریه ) بود. در ادامه برای بررسی عوامل موثر بر ادراک، از مدل قابلیت الکترونیکی استفاده شد. این تحقیق بر مبنای هدف از نوع کاربردی و از حیث روش، همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش، اعضای هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1392 و نمونه مورد مطالعه 100 تن از این جامعه آماری بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل دو پرسشنامه ویژگی های ادراکی و قابلیت الکترونیکی بود که پس از روایی محتوایی توسط 6 تن از اعضای هیئت علمی و تحلیل عاملی تاییدی، در اختیار اعضای هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد قرار گرفت. نتایج نشان داد اعضای هیئت علمی معتقدند، یادگیری الکترونیکی دارای مزیت نسبی است اما ویژگی های سازگاری، پیچیدگی، آزمون پذیری و مشاهده پذیری یادگیری الکترونیکی در شرایط مطلوبی قرار ندارد. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد متغیرهای پشتیبانی و هماهنگی، چشم ‍انداز و برنامه ریزی، امکانات و شایستگی پیش بین های خوبی برای ادراک اعضای هیئت علمی در زمینه آموزش الکترونیکی می باشند اما متغیر توسعه حرفه ای قادر به پیش بینی ویژگی های ادراکی نبود. این نتایج برای برنامه ریزان، مدیران و دست اندرکاران دانشگاه در زمینه پذیرش و نهادینه سازی آموزش الکترونیکی می تواند بسیار مهم و کاربردی باشد.