استمرار و بقای تمدن ها و جوامع، به انتقال مجموعه ی ارزش ها، علوم و مهارت های هر نسل به نسل بعدی بستگی دارد. این فرایند توسط متخصصان "اجتماعی شدن" نام گذاری شده است. اجتماعی شدن، یک نظام دوجانبه ارتباط بین فرد و جامعه است. اجتماعی شدن سبب می شود افراد روش مناسب ایفای نقش های اجتماعی را بیاموزند. از بین عوامل موثر در جامعه پذیری کودکان و نوجوانان؛ خانواده، مدرسه و همسالان بیشترین نقش را دارند. مهارت های اجتماعی در خانواده معمولاً به طور غیرمستقیم آموخته می شود، اما این مهارت ها بایستی در مراکز رسمی آموزشی با توجه به اصول یادگیری و استفاده از فنون روان شناسی به کودکان یاد داده شود. امروزه روشن شده است بسیاری از هدف های اساسی تربیتی در بازی ها موجود است و از طریق بازی به صورت آموزش غیرمستقیم و مستقیم به هدف های اساسی تربیتی چون جسمی، عقلانی، اجتماعی، عاطفی و اخلاقی می توان رسید. حل مسئله اصلی در طراحی این فضای آموزشی امکان تعامل و مراوده ی اجتماعی دانش آموزان است تا آنان از کنش و واکنش هدایت شده و سیستماتیک که منجر به رشد شخصیت اجتماعی شان می شود؛ بهره ببرند. لذا پایان نامه حاضر در زمینه ی آموزش مهارت های اجتماعی به کودکان سنین ابتدایی در قالب بازی و ورزش تدوین شده است پژوهش پیش رو یک نمونه موردی تلاشی در جهت تحقق ارزش ها و الویت های نظام آموزشی است. از موضوعاتی که در ادامه به آن پرداخته شده می توان به معرفی موضوع، تحقیق های انجام شده پیرامون روش طراحی و تدوین الگوی مدارس اجتماعی، متغیرهای موثر بر طراحی و معیارها و مولفه های برنامه ریزی و طراحی فضاها و محوطه های کودکان، مطالعات روان شناسی کودک، بررسی و تحلیل تجارب مختلف فضاهای آموزشی با رویکرد تعاملات اجتماعی اشاره کرد. همچنین به منظور نمونه گیری پرسش نامه ای طرح و توزیع شد که نتایج آن با استفاده از نرم افزار spss تحلیل و بررسی شد. در پایان با توجه به پیشنهاد ها، الگوها و نتایج به دست آمده یک مدرسه ابتدایی پسرانه با توجه به ارتقاء تعاملات اجتماعی دانش آموزان طراحی شد.