مطالعه دوزبانگی از دیدگاه شناختی مسئله ای است که در سال های اخیر محققان زیادی را به خود مشغول کرده است و در این میان پژوهش های بسیاری برتری شناختی دوزبانه ها نسبت به تک زبانه ها را گزارش کرده اند. علی رغم کثرت دوزبانگی در ایران، تحقیقات بیشتر بر مشکلات دوزبانه ها به ویژه در تحصیل متمرکز شده اند. تحقیق حاضر با هدف بررسی شناختی دوزبانگی در ایران به مقایسه عملکرد دوزبانه های آذری – فارسی و تک زبانه های فارسی زبان پرداخته است. بدین منظور 5 آزمون مختلف (سایمن، ویسکانسین، مکعب های کرسی، برج لندن و عملکرد پیوسته) جهت سنجش 5 کنش کنترل بازداری، انعطاف پذیری، حافظه کاری تصویری، برنامه ریزی و توجه پایدار بین 72 نفر دانشجوی دختر (36 دوزبانه و 36 تک زبانه) اجرا و نتایج از برتری دوزبانه ها در کنش های کنترل بازداری، انعطاف پذیری و توجه پایدار حکایت دارد. به نظر می رسد این برتری حاصل نیاز مداوم فرد دوزبانه در کنترل و هدایت دو نظام زبانی متفاوت می باشد. در بین دو گروه تفاوت معناداری از لحاظ کنش های برنامه ریزی و حافظه کاری تصویری دیده نشد. این نتایج که تأییدی است بر نتایج تحقیقات پیشین در یک گروه زبانی متفاوت، می تواند نشان دهنده این حقیقت باشد که برتری شناختی دوزبانه ها ناشی از ماهیت به کارگیری دو زبان متفاوت است و نه نوع زبان.