چکیده: اصل منع توسل به زور بارزترین اصلی است که در حقوق بین الملل عرفی به عنوان قاعده آمره شناخته می شود این اصل با مکاتب فلسفی حقوق بین المل ارتباطی وسیع و تنگاتنگ دارد. جنگ و کاربرد زور که در ادوار گذشته و به لحاظ حقوق بین الملل کلاسیک، اصل حاکم بر روابط بین الدول بوده است، امروزه به صورت عامل مخرب حقوق بین الملل شناخته می شود ولی از آنجا که مکاتب فلسفی دارای جنبه ثبوتی و دائمی می باشند، از این رو تحلیل تغییر نگاه حقوق بین الملل در حوزه توسل به زور از دوره ای به دوره دیگر ضروری می باشد. به هر رو، در طول تاریخ نویسندگان حقوق بین الملل در باب مسأله ی جنگ سه رویکرد متفاوت اتخاذ نموده اند. گروه نخست، استفاده از زور را به طور مطلق رد می کنند. دومین گروه، آن را بدون قید و شرط می پذیرند و گروه سوم، جنگ را وضعیّتی غیر طبیعی و مضر می انگارند که در برخی شرایط، بلایی ضروری است.