در روزگار امروز ایمنی یکی از عوامل پایه زندگی انسان به شمار می رود بطوری که اگر ایمنی وجود نداشته باشد دیگر توان زیستن مختل خواهد شد. از آنجا که موضوع جامعه ایمن در کشور ما نوپا و جدید می باشد ولیکن مبحث ایمنی و فرآیند جامعه ایمن نیازمند اندیشه و تامل بیشتر است و در زمینه های مختلف در زندگی امروز وجوه مختلفی را شامل می گردد.الگوی پیشگیری از حوادث در قالب جامعه ایمن، نخستین بار در سال 1898 میلادی از سوی دانشگاه کارولینسکای سوئد توسط پروفسور سواننستروم پیشنهاد شد و به عنوان الگویی مناسب برای پیشگیری از حوادث در سطح یک شهرستان، مورد قبول سازمان جهانی بهداشت قرارگرفت و دانشگاه کارولینسکا به عنوان مرکز همکاری های سازمان بهداشت جهانی در امر پیشگیری از حوادث، عهده دار رهبری این حرکت در سطح جهان شد. برنامه پیشگیری از حوادث با مدل جامعه ایمن برنامه است که می توان به کمک آن از بروز انواع حوادث پیشگیری نمود و باعث ارتقای ایمنی شهروندان شد و این امر بدون مشارکت موثر شهروندان و همکاری تمامی سازمان های ذی ربط نظیر مدیریت های شهری بخش های مختلف کشور؛ نظیر وزارت کشور، نیروی انتظامی، وزارت راه، وزارت مسکن، وزارت آموزش و پرورش، سازمان بهزیستی و هلال احمر با شهرداری میسر نخواهد بود. هدف اصلی این تحقیق تعیین عوامل اثرگذار بر ایمن شدن جامعه در شهر تهران می باشد. روش این تحقیق توصیفی – پیمایشی می باشد. جامعه مورد نظر این تحقیق پرسنل اداری مناطق 3 و 7 شهرداری تهران انتخاب شده است،که با توجه به فرمول کوکران نمونه آماری 300 نفر در نظر گرفته شده است. با استفاده از نرم افزار آماری spss به بررسی صحت فرضیات پرداخته شده است و در آخر با به اثبات رساندن فرضیات تحقیق پیشنهاداتی جهت اجرای فرآیند جامعه ایمن و ارتقای آن در سطح شهر ارائه شده است. بدیهی است، سیاستگذاری های مدیریت شهری در سطح کلان می بایست پاسخگوی تمدن شهری باشد در نهایت پیشنهاد می شود؛ برای رسیدن به یک جامعه ایمن می بایست از تمامی پتانسیل های موجود و براساس ایجاد روح مشارکت و با استفاده صحیح از قوانین به همراه مداخله سازنده در محیط و حول محور ارتقای سطح فرهنگی جامعه انجام شود. جوامع ایمن جدیدترین تجربه شهری است که روز به روز توجه بیشتری را به خود جلب می نماید و از این طریق بهبود سطح ضوابط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی را به طبع آن سطح ایمنی و سلامت یک جامعه را سبب می شود.