چکیده : فارل نخستین کسی بود که در سال 1957 جهت تخمین کارایی، روش های ناپارامتریک را مطرح کرد. از جمله محاسن روش های ناپارامتری این است که این روش ها شکل مشخصی برای توابع تولید در نظر نگرفته و مستقیماً با داده های مشاهده شده کار می کنند. روش فارل در سال 1978 تحت عنوان تحلیل پوششی داده ها توسعه یافت. در سال 1978 چارنز، کوپر و رودز تحلیل اولیه فارل را تعمیم دادند و مدل ارائه شده را تحت عنوان مدل ccr مطرح نمودند. آنها برای اولین بار پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مدارس ملی آمریکا را مورد مطالعه قرار دادند. پس از آن در سال 1984 بنکر، کوپر و چارنز مدل bcc را برای بازده متغیر نسبت به مقیاس تولید معرفی کردند. در سال 1985، چارنز و همکارانش، مدل جمعی را که به عنوان یکی دیگر از مدل های اساسی dea است، مطرح کردند که قادر بود همزمان کاهش ورودی ها و افزایش خروجی ها را مدنظر قرار دهد. در سال 1993 اندرسون و پترسون برای رتبه بندی واحدهای کارا مدلی را ارائه دادند که مدل ap نام گرفت. هدف این پژوهش ارزیابی و رتبه بندی پیمانکاران است و به بررسی مدلهای ارزیابی عملکرد و رتبه بندی پیمانکاران می پردازد. بدین منظور، به کمک روش ahp چهار شاخص خروجی را انتخاب کرده ایم وکارایی 23 پیمانکار را در بخش راه و ساختمان با مدل ccr خروجی محور از طریق نرم افزار gams تعیین و با مدل ap رتبه بندی کرده ایم. نتایج حاصل می تواند درتصمیم گیری برای انتخاب پیمانکارانی که توانایی لازم را برای انجام پروژه، در محدوده زمان و منابع پیش بینی شده و با کیفیت موردنظر داشته باشند، راهگشا باشد. این تحقیق موجب آن می شود که ارزیابی صحیحی در مورد پیمانکاران وجود داشته باشد و بدلیل برخورداری از مبانی علمی و ریاضی می تواند به منظور شناسایی و رفع نقاط ضعف پیمانکاران و اقدام در جهت هدف گذاری و برنامه ریزی صحیح، مورد استفاده قرار گیرد. همچنین با توجه به انجام پژوهش بر مبنای مشارکت نظرات خبرگان سیستم، می تواند از سلیقه ای شدن تصمیمات جلوگیری کند.