یکی از زمینه¬های ناپایداری توسعه شهری به ویژه در کشورهای در حال توسعه، گونه¬ای از سکونت با مشکلات حاد موسوم به اسکان غیر¬رسمی است که نیازمند اتخاذ تدابیر ویژه برای ساماندهی وضعیت کنونی و جلوگیری از گسترش آن در آینده است. از آنجا که اسکان غیررسمی فراتر از مکان آن شکل و گسترش یافته و متقابلاً بر محیطی فراتر از آن تأثیر می گذارد، چاره جویی این مسئله به سیاست گذاری و اقداماتی نه فقط در سطح محلی آن بلکه در سطح ملی نیازمند است. در مسأله¬ ساماندهی اسکان غیررسمی توجه به نقش مردم (رویکرد مشارکتی) برای پیشبرد اهداف بسیار مهم است و در واقع یکی از پیش شرط¬های بنیادین، مشارکت وسیع عموم مردم در تصمیم¬گیری می¬باشد. بنابرین این تحقیق با رویکردی توصیفی – تحلیلی در پی آن بوده است، تا به بررسی ساماندهی اسکان غیررسمی با تاکید بر مشارکت مردم در شهرک سعدی مریوان بپردازد. به منظور دستیابی به این هدف ابتدا پرسشنامه¬ای که در برگیرنده متغیرهای سرمایه اجتماعی (مشارکت، اعتماد ،آگاهی و امنیت اجتماعی) و متغیر اقتصادی بوده، تنظیم و سپس روایی آن از طریق نظر کارشناسان و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کورنباخ مورد سنجش قرار گرفت. سپس از طریق نمونه¬گیری (روش کوکران) 400 پرسشنامه برای پاسخگویی به فرضیات تحقیق بین اهالی پخش گردید و در نهایت برای تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع¬آوری شده از پرسشنامه از ابزار آماری spss استفاده شده همچنین برای تهیه نقشه ها از نرم افزار gis بهره گرفته شده. به طور کلی نتایچ حاصل از این مطالعه نشان داد که، ساکنین محدوده مورد بررسی در میان خود دارای میزان بالایی از مشارکت می باشند ولی زمانی که مشارکت سازمان یافته و مشارکت با مدیریت شهری شده آن ها تمایل چندانی از خود نشان ندادند. همچنین آشکار شد که زمانی که در میان مجموعه مدیریت شهری و دستگاه های مسئول، وحدت رویه وجود ندارد و اقدامات پراکنده هر یک از آن ها موجب ناکارآمدی مجموعه می گردد و از سویی، نهادهای مسئول، اهمیت واقعی به امر خدمات رسانی به مردم و رفع نیازهای آنان نمی دهند، اعتماد مردم نسبت به آن ها سلب شده و سطح رضایتمندی مردم کاهش می یابد و لذا مردم تمایلی به مشارکت سازمان یافته با مدیران شهری ندارند.