طبق یافته های این پایان نامه، اخاذی مقرون به آزار و تهدید در ایران با وجود قدمت و شیوع در جامعه معاصر، در قانون مجازات اسلامی مورد تعریف و شناسایی قرار نگرفته است و مجازاتی برای آن در نظر گرفته نشده است. در همین راستا تلاش کرده ایم مبانی اخاذی و زور گیری را بررسی کنیم و چون جرم اخاذی باید از دو عنصر تهدید و تقاضای اخذ وجه یا انجام امر یا ترک فعلی تشکیل یابد، بنابراین تهدید به عنوان لازمه وقوع اخاذی ابتدا تعریف شده و سپس انواع، ارکان و عوامل موثر در ارتکاب آن را تشریح کرده ایم. با توجه خلأ قانونی در بحث مزاحمت، خشونت، باج گیری و زورگیری و تحلیل شباهت ها و تفاوت های جرم تهدید و اخاذی، استناد به ماده 669 قانون تعزیرات نشان داد که مفهوم اخاذی در حقوق ایران در حوزه جرم تهدید بررسی می شود و بین آنها رابطه عموم و خصوص مطلق حاکم است، بنابراین دایره شمول جرم تهدید گسترده تر از اخاذی می باشد و جهت تحقق آن بدون در نظر گرفتن قصد نتیجه، سوء نیت عام لازم است. در مورد اخاذی نیز تحقق عنصر روانی این جرم مقید به تحصیل منفعت مادی نامشروع از ناحیه تهدید کننده عالم و آگاه به جرم تهدید نیست، بنابراین قصد نتیجه در تحقق جرم موضوع ماده 669 قانون تعزیرات تأثیری ندارد.