چکیده: اغلب کشورهای جهان دارای جمعیت های ناهمگون می باشند. این پدیده وضعیتی خاص را برای کشورهای متکثر قومی پدید آورده است که بارزترین آن منازعات قومی است. از آن‏جا که‏ اکثر واحدهای سیاسی ملی معاصر از مزیت همگنی قومی برخوردار نیستند، طراحی یک سیاست‏ قومی مناسب برای نیل به یک دولت - ملت منسجم‏تر و یکپارچه‏تر از ضروریات میباشد. کشور ایران نیز دربردارنده اقوام و فرهنگ های مختلفی میباشد و از زمانهای دور تاکنون حاکمان و دولتهای ایران سیاستهای مختلفی را در حوزه اقوام به اجرا در آورده اند. با عنایت به این سابقه، سوال اصلی پایان نامه حاضر این میباشد که سیاست های قومی دولت نهم و دهم در رابطه با قومیت عرب خوزستان چه بوده است؟ فرضیه پایان نامه حاضر این است که سیاستهای دولت نهم و دهم بطور کلی در رفع محرومیت که یکی ازمهمترین مولفه های سیاست قومی میباشد موفق بوده است و پیگیری این سیاست باعث رشد شاخصه های توسعه در استان گردیده است. روش تحقیق پایان نامه حاضر توصیفی-تحلیلی و شیوه گرد آوری اطلاعات، استفاده از منابع کتابخانه ای و اینترنتی و مصاحبه میباشد. نتایج به دست آمده در این پایان نامه عبارت است از: 1-جمهوری اسلامی ایران با الگو قرار دادن جامعه آرمانی و اخلاقی رسول الله و امیر المومنین سیاست «تکثر گرای وحدت طلب دینی» را الگوی خود قرار داده است. این سیاست ضمن احترام به تمام فرهنگ ها و قومیت ها همه اعضای جامعه اسلامی را برادر و برابر می داند که سهم یکسانی در برابر قانون دارند. 2- با وجود این که دولت نهم و دهم سیاست مدون و مشخص(حداقل اعلامی) در رابطه با قومیت عرب خوزستان نداشته است ولی با پیگیری اصول محرومیت زدایی و اشتغالزایی و اختصاص بودجه های عمرانی و سازندگی و همچنین تصویب طرح های استانی نقش بسزایی در تحقق اهداف سیاست قومی مورد نظر جمهوری اسلامی ایران داشته ودر این زمینه نسبتا موفق بوده است. کلید واژه: قومیت،منازعات قومی، انسجام ملی ، سیاست های قومی