تصمیم گیری در مورد مکان یابی تسهیلات بحرانی از قبیل مراکز اورژانس به منظور خدمت رسانی در شرایط بحرانی از گذشته های دور از اهمیت زیادی برخوردار بوده است. در این پایان نامه با توجه به اهمیت زمان خدمت دهی به آسیب دیدگان در شرایط دنیای واقعی از مساله ی پوشش استفاده شده است. از سوی دیگر به دلیل مطرح بودن بحث بلایای طبیعی امکان وقوع خرابی در مراکز اورژانس استقرار یافته نیز وجود دارد. وقوع این خرابی منجر به اختلال در تعدادی از مراکز اورژانس و در نتیجه عدم پوشش نواحی تقاضایی که قبلا توسط آنها پوشش داده می شدند، می گردد. در این پایان نامه پنج مدل بر حسب نیاز ارائه شده است. در مدل یک، مدل مکان یابی پوشش با در نظر گرفتن مفهوم پوشش مشارکتی و پوشش پشتیبان برای مکان یابی مراکز اورژانس در شرایط وقوع بلایای طبیعی ارائه شده است. بر این اساس با در نظر گرفتن دو نوع مکان بالقوه ی قابل اطمینان و غیر قابل اطمینان در مساله ی پوشش مشارکتی، به ارائه ی نسخه ی قابل اطمینان مساله ی پوشش مشارکتی پرداخته می شود. از پوشش پشتیبان به منظور کاهش ریسک عدم پاسخ گویی به نواحی تقاضا و در نتیجه کاهش تعداد قربانیان در شرایط وقوع بلایای طبیعی استفاده شده است. در مدل دو با به کارگیری رویکرد پراکندگی در قالب تابع هدف دوم علاوه بر تابع هدف اول (کمینه سازی هزینه مورد انتظار) و همچنین محدودیت ضدپوشش به منظور جلوگیری از اثر مخرب مراکز قابل اطمینان بر هم، سعی شده است، ریسک سیستمی ناشی از اثر مخرب تسهیلات استقرار یافته تا حد ممکن کاهش یابد. در مدل سه با وارد کردن بحث انتخاب وسیله ی حمل و نقل و همچنین در نظر گرفتن اختلال در سایر اجزای سیستم علاوه بر مراکز خدمت دهی سعی میگردد مدلی که بیشترین انطباق را با شرایط دنیای واقعی دارد ارائه گردد. در سه مدل اول هر دو پوشش اولیه و پشتیبان به صورت مشارکتی در نظر گرفته شده است و از سوی دیگر یک میزان پوشش از پیش تعیین شده به عنوان حد آستانه ی پوشش برای پوشش کامل ناحیه ی تقاضا تعریف می گردد. در مدل چهار این فرض آزاد شده است و با تبدیل پوشش اولیه به پوشش یگانه و همچنین اعمال جریمه به تقاضا ی پوشش داده نشده ی هر ناحیه ی تقاضا، شرایطی به مساله اعمال می گردد تا هر ناحیه بیشترین پوشش را دریافت کند. در مدل پنج علاوه بر ویژگی مدل چهار، از رویکرد ارائه شده در مدل دو نیز استفاده شده است و با به کارگیری رویکرد پراکندگی در قالب تابع هدف دوم سعی می گردد ریسک سیستمی ناشی از اثر مخرب تسهیلات بر هم تا حد ممکن کاهش یابد. مدل های یک، دو و سه با استفاده از روش های حل استاندارد حل شده اند. به منظور حل مدل چهار دو الگوریتم فراابتکاری ژنتیک و ژنتیک ترکیبی به کار گرفته شده است. با توجه به ساختار دو هدفه ی مدل پنج و به منظور دست یابی به جواب های پارتو از الگوریتم nsgaii استفاده می شود و در نهایت جواب های پارتو حاصل با جواب های پارتوی حاصل از روش محدودیت اپسیلون مقایسه می گردد.