استفاده از ترکیب های طبیعی مانند اسانس های گیاهی یک استراتژی مناسبی در کنترل پوسیدگی های پس برداشت و به تأخیر انداختن پیری بافت های گیاهی می باشد. در این پژوهش اثر اسانس آویشن شیرازی و آویشن باغی در کنترل پوسیدگی پس برداشت ایجاد شده توسط قارچ alternaria citri و حفظ کیفیت میوه پرتقال رقم واشنگتن ناول در دو شرایط درون شیشه-ای و درون زیوه ای بررسی شد. بر اساس یافته های به دست آمده از gc-ms تیمول، کارواکرول و پاراسیمن از عمده ترکیب های تشکیل دهنده در هر دو اسانس بود. بر اساس یافته های به دست آمده از آزمایش های درون شیشه ای، استفاده از اسانس آویشن شیرازی و آویشن باغی به ترتیب از غلظت های 300 و 400 میکرولیتر بر لیتر به بالاتر رشد پرگنه قارچ به طور کامل متوقف شد، البته در غلظت های پایین تر نیز رشد پرگنه قارچ نسبت به شاهد کاهش یافت. بدین ترتیب که با افزایش غلظت هر دو اسانس رشد کاهش یافت. یافته های مشابهی در آزمایش درون زیوه ای به دست آمد بدین صورت که تیمار 300 میکرولیتر بر لیتر آویشن شیرازی و 400 میکرولیتر بر لیتر آویشن باغی بهترین اثر را در کنترل پوسیدگی داشت، بدون این که آسیبی به ویژگی های ظاهری از قبیل کیفیت ظاهری، کاهش وزن، سفتی بافت میوه و شاخص های رنگی میوه (روشنایی، زاویه فام و کرومای پوست) و ویژگی های شیمیایی از قبیل میزان فعالیت آنزیم اندوپلی گالاکتوروناز ، فعالیت آنتی اکسیدانی، فنول کل گوشت میوه، اسید آسکوربیک، ph و میزان رنگیزه کاروتنوئید وارد شود