امروزه زردآلو (prunus armeniaca linnaeus syn. armeniaca vulgaris lammarck) بصورت تجاری در سراسر جهان کشت می شود. بیشترین سطح تولید زردآلو در نواحی مدیترانه ای و خاورمیانه به ویژه ایران متمرکز شده است. همه گونه های خویشاوند زردآلو دیپلوئید (16=n2) بوده، اما در میان آنها برخی از موتانت های تتراپلوئید نیز یافت شده است. هدف از این مطالعه، تعیین نقشه ارتباطی بین نشانگرهای مولکولی و مکانهای ژنی کمی صفات وابسته به عملکرد در زردآلو با استفاده از روش نقشه یابی ارتباطی و بررسی کارآیی این روش در تهیه نقشه ژنتیکی زردآلو می باشد. در این مطالعه از 347 ژنوتیپ مختلف زردآلو جمع آوری شده از کلکسیون های موجود در موسسات تحقیقاتی تبریز و جمهوری چک و 40 نشانگر ریزماهواره نشاندار با فلورسنت برای بررسی تنوع ژنتیکی، ساختار جمعیت استفاده شده است. از این تعداد ژنوتیپ، 55 ژنوتیپ زردآلو که اطلاعات صفات مرفولوژیک برای آن ها موجود بود در نقشه یابی ارتباطی مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع 216 آلل چندشکلی نشان دادند. میانگین تعداد آلل در هر مکان 2/8 و میانگین آلل موثر 4/4 بود. میانگین هتروزیگوسیتی مورد انتظار و ظرفیت اطلاعات چندشکلی به ترتیب 74/0 و 70/0 بود. در مقابل میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده 80/0 بود. بررسی تنوع ژنتیکی و ساختار جمعیت، 6 گروه مشخص را شناسایی نمودند که با توزیع جغرافیایی نمونه های مورد بررسی مطابقت نشان داد. نتایج نقشه یابی ارتباطی در این تحقیق نشان داد، 24 نشانگر ریزماهواره با 46 صفت مورفولوژیک دارای ارتباط و پیوستگی بودند و میزان عدم تعادل لینکاژی 02/0 بدست آمد.