در این مطالعه برای ارزیابی اثرات ضد التهابی گیاه شیرین بیان بر روی بیومارکرهایی که در جریان بیماریهای استئوآرتریت مهم هستند از سلولهای مونوسیت/ماکروفاژ و سلولهای کندروسیت به عنوان مدلی شبیه به سلولهای غضروف و مونوسیت / ماکروفاژ مبتلا به استئوآرتریت استفاده گردید. بدین منظور این سلول ها به منظور افزایش سطح سایتوکین ها به وسیله لیپو پلی ساکارید (lps) تیمار شدند. ابتدا گیاه شیرین بیان جمع آوری و توسط متخصصین شناسایی و تأیید شد، سپس عصاره آبی و الکلی گیاه مورد مطالعه با روش تولید امواج فرا صوت ) اولترا سونیک ( تهیه شد. برای تهیه سلول های مورد نیاز از 3( بافت غضروفی مفصل متا کارپ اندام حرکتی جلویی گوساله هلشتاین 8 ماهه کاملاً سالم بدون مشاهده هر گونه آثار التهاب، خونریزی و عفونت ناشی از استئوآرتریت، نمونه 5 میلیون مونوسیت در 61 میلی لیتر × برداری شد . 2( مونوسیت ها بصورت فلاسکی حاوی 316 محیط کشت غنی شده سلولی از انیستیتو پاستور تهیه شد . سپس هر یک از انواع سلولهای مورد مطالعه در شرایط مطلوب نگهداری و کشت داده شد. بعد از بررسی محیط کشت دو نوع سلول مورد مطالعه با استفاده از هموسایتومتر سلولها شمارش و قدرت زنده مانی (viability) آنها با روش تریپان بلو ارزیابی شد. پس از تکثیر سلولی میزان lc50 را تعیین نموده و تزریق lps را به میزان ng/ml 21 به نمونه های تعیین شده از نظر غلظت های مناسب ) که سلولها در آن لیز نشده باشند( انجام داده و در دمای 13 درجه سانتی گراد در انکوباتور co2 دار به مدت 3 ساعت نگهداری شد. پس از گذشت زمان لازم نمونه ها جهت جداسازی rna طبق دستور العمل کیت سیناژن آماده شد. rna جداسازی شده باید به cdna تبدیل شده که با روش rt-pcr انجام می گیرد و پس از آن با روش pcr از cdna بدست آمده مقادیر بیشتری بدست آورده و با استفاده از آغازگرهای اختصاصی سایتو کینین ها با روش real time – pcr به بررسی میزان بیان ژن آنها پرداخته شد .