پرها ساختارهای مهمی هستند که به عنوان عایق در سطح بدن باعث کاهش احتیاجات نگهداری شده و همچنین پوست را در مقابل تخریش و عفونت محافظت می کنند. درصنعت مدرن طیور برای افزایش کیفیت لاشه، پردرآوری مناسب و ایده آل امری مهم و قابل توجه می باشد. از طرفی پر تولیدی در برخی از پرندگان، دارای ارزش اقتصادی و تجاری می باشد. براساس مطالعات انجام شده، عامل تیول در متیونین و سیستئین، برای رویش و بقای پشم، کرک و پر پس از تولد، ضروری می باشد. هدف ازاین مطالعه، بررسی اثر متیونین تزریقی در کیسه زرده، بر خصوصیات هیستومورفومتری و تعداد فولیکول های پر در جنین مرغ می باشد. برای انجام این مطالعه، 50 عدد تخم مرغ بارور (میانگین وزنی4/0±50 گرم) مرغ مادر گوشتی سویه راس 308، بطور تصادفی به 5 گروه مساوی تقسیم شده و همزمان با هم وارد دستگاه جوجه کشی گردیدند. در روز چهار انکوباسیون، در کیسه زرده تخم مرغ گروه های تیمار 1 تا 4، به ترتیب 20، 30، 40 و 50 میلی گرم اسیدآمینه متیونین محلول در نیم میلی لیتر pbs استریل تزریق شد درحالیکه گروه شاهد فقط نیم میلی لیتر pbs استریل دریافت نمود. در روز هیجده انکوباسیون، تخم مرغ ها از دستگاه خارج و جنین ها به روش انسانی کشته شد. سپس از پوست ناحیه سینه سمت چپ و راست هر جنین، نمونه پوست با استفاده از پانچی به قطر یک سانتی متر برداشته و پس از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، مورد مطالعه بافت شناسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد، تعداد فولیکول های پر، تنها در حضور مقدار 50 میلی گرم متیونین افزایش معنی دار (p<0/05) دارد، هرچند سایر مقادیر متیونین نیز سبب افزایش غیر معنی دار (p>0/05) تعداد فولیکول ها گردید. از طرفی افزایش معنی دار (p<0/05) قطر فولیکول، درحضور مقادیر 40 و 50 میلی گرم متیونین رخ داد. به طور کلی اگر هر دو فاکتور قطر و تعداد فولیکول مورد نظر باشد، باید مقدار 50 میلی گرم متیونین به داخل کیسه زرده تزریق گردد.