مقدمه کلمه رادار مخفف مسافت یابی و آشکار سازی رادیویی است. در حالت کلی، سیستم های راداری از شکل موجهای مدوله شده و آنتن های جهت دهنده برای فرستادن انرژی الکترومغناطیسی در محدوده خاصی در فضا برای رد یابی اهداف استفاده می کنند. اهداف موجود در محدوده جستجو، بخشی از انرژی را به سمت رادار باز می گردانند. این پژواک ها به وسیله گیرنده پردازش می شوند تا اطلاعات هدف را استخراج کنند. این اطلاعات شامل بُرد، سرعت، موقعیت زاویه ای و دیگر مشخصات معرف هدف است. رادارها می توانند در کلاسهای زمینی، هوایی، فضایی و یا دریایی طبقه بندی شوند. این طبقه بندی می تواند به شکل های مختلفی بر اساس مشخصه های راداری نیز انجام شود. مشخصه هایی همانند باند راداری، نوع آنتن و شکل موجهای مورد استفاده. نوع دیگر طبقه بندی بر اساس مأموریت و یا اساس کار رادار هاست. این مدل ها شامل رادارهای هوا شناسی، ردیابی، جستجو، ردیابی و اسکن، کنترل آتش، هشدار اولیه، بالای افق، تعقیب زمینی و رادار کنترل خودکار هواپیما است. در نهایت بایستی گفت که رادارها اغلب با توجه به شکل موجهای مورد استفاده در آن و یا فرکانس کار آن طبقه بندی می شوند. با توجه به شکل موج، رادارها می توانند رادارهای موج پیوسته (cw) یا رادارهای پالسی (pr) باشند. رادارهای cw بطور پیوسته امواج الکترومغناطیسی را انتشار می دهند و از آنتن های فرستنده و گیرنده مجزا استفاده می کنند. رادارهای مدوله نشده cw می توانند با دقت زیادی سرعت شعاعی (شیفت دوپلر) و موقعیت زاویه ای را اندازه گیری کنند. اطلاعات در مورد فاصله هدف (بُرد) بدون استفاده از بعضی از انواع مدولاسیون امکان پذیر نیست. استفاده مهم رادارهای مدوله نشده cw در جستجو و ردیابی سرعت هدف و هدایت موشک است. رادارهای پالسی از قطاری از شکل موجهای پالسی (که اساسا مدوله شده اند) استفاده می کنند. در این روش، سیستم های راداری می توانند بر اساس فرکانس تکرار پالس (prf) به شکل رادارهای با prf پایین، متوسط و بالا طبقهبندی شوند. رادارهای با prf پایین عموما برای یافتن برد هدف (بدون در نظر گرفتن سرعت آن) استفاده می شوند. رادارهای با سرعت بالا برای یافتن سرعت هدف استفاده می شوند. رادارهای موج پیوسته به همراه رادارهای پالسی برای یافتن برد هدف و سرعت شعاعی با استفاده از روش های مختلف مدولاسیون بکار