اکثر مطالعات صورت گرفته در زمینه برنامه ریزی تولید محدود به مسائل قطعی هستند. بدین منظور بهترین برآوردی که از داده¬های مورد نیاز مدل در دسترس است، به عنوان داده های قطعی مدل استفاده می¬گردد. به نظر می¬رسد به محض اینکه داده¬ها مقادیری غیر از مقادیر برآورد شده¬ی خود بگیرند ممکن است برخی از محدودیت¬های مدل نقض شده و جواب بهینه¬یِ قبلی دیگر بهینه و حتی امکان¬پذیر نباشد. رویکردهای مختلفی برای مواجهه با عدم قطعیت وجود دارد. رویکرد بهینه سازی استوار یکی از رویکردهای کارا در این شرایط است. رویکرد بهینه سازی استوار تلاش میکند تا با در نظر گرفتن شرایط واقعی برنامه¬ای ایجاد کند که اثر اختلالات ناشی از عدم قطعیت را تا حد امکان حداقل نماید. روش های مختلفی برای رسیدن به یک مدل استوار مانند رویکرد سناریوسازی،کمینه کردن بدترین حالت ممکن و ... مورد استفاده قرار گرفته است. از سوی دیگر یکی از مدل¬های مهم و کاربردی در زمینه برنامه ریزی تولید، مدل تعیین همزمان اندازه دسته و زمانبندی درکارگاه جریانی است. برای این مدل تاکنون پژوهشی در زمینه استواری صورت نگرفته است. هدف از این پایان نامه ایجاد مدلی استوار با رویکرد کمینه کردن بدترین حالت ممکن در مسئله تعیین اندازه دسته و زمانبندی در کارگاه جریانی با تقاضای غیر قطعی است. در این راستا سه مدل استوار معرفی شده است. مدل اول بر اساس یک رویکرد تکرار شونده است که در هر تکرار با داشتن یک برنامه مشخص، بدترین سناریو را مشخص می¬کند. مدل دوم بر اساس ایجاد یک هم ارز استوار است. مدل سوم توسعه¬ای بر مدل دوم است که در آن بعضی از متغیرهای تصمیم به مقادیر گذشته پارامتر غیر قطعی وابسته است. برای ارزیابی مدل¬های استوار آزمایش¬های عددی در سه سطح عدم قطعیت %10،%20 و %30 و در 10 دسته صورت پذیرفت که مدل استوار سوم از نظر جواب و دو مدل دیگر از نظر زمان دارای عملکرد بهتری هستند. ازآنجایی که مدل های ارائه شده برای حل مسائل با ابعاد متوسط و بزرگ ناتوان اند، یک روش فرابتکاری و دو روش ابتکاری ارائه شده است. با مقایسه نتایج عددی بدست آمده مشخص شد که روش ابتکاری دوم از نظر متوسط درصد خطای حل بهتر از دو روش دیگر است به طوری که در فاصله¬ی %5 - %10 با حد پایین سوم قرار دارد. کلمات کلیدی: زمانبندی، اندازه دسته، بهینه سازی استوار، سناریو ساز ، بدترین نمونه