تحقیق حاضر بررسی اثر مهارکننده های پروتئینی سه رقم گندم (دنا، هامون و کرخه) بر فعالیت آنزیم های آلفاآمیلاز، α-گلوکوزیداز ، α-گلوکوزیداز و پروتئاز سن گندم،شب پره هندی و بیدآرد است. پس از جداسازی دستگاه گوارش، عصاره پروتئینی بذور ارقام گندم نیز با استفاده از کلرید سدیم 1/0مولار استخراج شد. نتایج حاکی از روند مهارکنندگی وابسته به غلظت مهارکننده ها بود و با افزایش غلظت پروتئین مهارکننده، درصد مهارکنندگی آنزیم های آلفاآمیلاز و آلفاگلوکوزیداز و بتاگلوکوزیداز و پروتئاز هم افزایش یافت. درصد اثر پروتئین ها بر آنزیم های سن گندم در رقم هامون به ترتیب (54%-37%-25%و79%)، رقم کرخه (16%-28%-18%و11%) و رقم دنا (15%-16%-15%و22%) به دست آمد، برای آنزیم های شب پره هندی در رقم هامون به ترتیب (59%-19%-16%و 54%)، رقم کرخه (24%-17%-14%و 8%) و رقم دنا (19%-12%-10%و 16%) و برای آنزیم های بیدآرد به صورت زیر حاصل شدند، برای رقم هامون به ترتیب (61%-25%-20%و 74%)، رقم کرخه (31%-18%-12%و 10%) و رقم دنا (30%-11%-9%و 26%). اثر مهارکننده ها بر فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز سن گندم، توسط ژل زایموگرام نیز بررسی شد و نتایج آن با نتایج سنجش فعالیت آنزیمی مطابقت داشت. و رقم هامون تا حدودی توانست از فعالیت باندهای فعال آنزیمی کم کند. رقم کرخه به میزان کمتری باندهای فعال را محو کرد اما رقم دنا نسبتا نتوانست اثری بر فعالیت باندها داشته باشد.