در این پژوهش به بررسی تایپوگرافی در بیان مفهوم ضرب المثل های ایرانی پرداخته می شود.تایپوگرافی به شیوه های مختلف صورت می گیرد تایپوگرافی در واقع اضافه کردن چیزی است به نوشته. تایپ اولین ماده در گرافیک برای ارتباط است. هر رفتاری که خط و نوشتار را از حالت معمولی خارج کند و به سمت مفهومی خاص پیش ببرد، تایپوگرافی است. در دهه های اخیر در تلاشی دیگر هنرمندان گرافیک سعی در تقویت ویژگی بصری حروف و نزدیک کردن نوشتار به وجه تصویری چه به صورت مفهومی که مخاطب بتواند بار معنایی آن را به راحتی درک کند و یا به صورت تصویر انتزاعی که بتواند نظر مخاطب به وسیله ی فرم، رنگ و ... را جلب کند. حروف می تواند با دست نوشته شود که اسمش را کالی گرافی می گذاریم یا می تواند با دست نوشته شود که تابع قوانین خوشنویسی است یا می تواند طراحی آزاد باشد و حال با توجه به مسائل گفته شده به بررسی رسانیدن مفهوم ضرب المثل با استفاده از تایپوگرافی می پردازیم. ضرب المثل های ایرانی که در واقع بازتاب یک ملت هستند دارای معانی زیبایی می باشند که با استفاده از هرکدام از وسایل اثر گذار می توان در رسانیدن هرچه سریع تر مفهوم آن ها عمل کرد. با توجه به چگونگی تاثیرگذاری ضرب المثل ، می توانیم نحوه ی ایجاد اثر را مشخص کنیم. تایپوگرافی کمک می کند تا با انتخاب کالی گرافی،خوشنویسی و تایپ فیس در بیان مفهوم ضرب المثل ها به نحو احسن عمل کنیم. هدف اصلی تحقیق بررسی کاربرد تایپوگرافی در ادبیات عامیانه (ضرب المثل)است.این تحقیق بر اساس روش اسنادی (کتابخانه ای) انجام می شود. ابزار گردآوری اطلاعات استفاده از منابع کتابخانه ای، فیش برداری، اسکن و عکاسی می باشد.