در طول این پژوهش به بررسی نمایش بی کلام پرداخته ام. در دوره کارشناسی با موضوع بازیگری بی کلام پایان نامه خود را ارائه دادم و در کارشناسی ارشد تلاشم این بود تا از زاویه کارگزدانی و نمایشنامه نویسی نیز این گونه خاص نمایشی را بررسی کنم. در ابتدا به تاریخچه این هنر پرداختم. این گونه نمایشی را میتوان هم سن با عمر بشر دانست. از آنجایی که برای آئین ها و ایجاد ارتباط بشر بدون زبان مجبور به انجام حرکاتی خاص داشت کم کم این حرکات اشکال مشخصی به خود گرفت و آئین های نمایشی را منجر شد. این هنر در آسیا و اروپا اشکال مختفل و گوناگونی داشته است. در فصل اول انواع گوناگون این نوع نمایش در کشورهای مختلف را بررسی کردم. در فصل بعدی به شیوه های مدرن تر این هنر پرداختم و روشهایی برای نگارش این گونه نمایش یافتم. یکی از مشکلات عمده نمایش بی کلام همیشه نبود یک نمایشنامه مشخص بوده. در این فصل تمامی کلماتی را که امکان به تصویر درآمدن را ندارند مشخص نمودم. در فصل بعدی به کارگردانی این هنر پرداختم و ابزاری مهم به نام حرکت را مورد بررسی قرار دادم. حرکت در این شیوه نمایش تاثیر بسزایی در موفقیت یا عدم موفقیت اجرا دارد. در مرحله بعدی امکانات دیگر کارگردان یعنی موسیقی و لباس و صحنه و آکساسوار را مورد توجه قرار دادم. نتایج این بررسی این بود که حرکت و ژست ابزار اصلی کارگردان است. تفاوت کارگردانی نمایش بی کلام با گونه های با کلام را می توان در استمرار استفاده از حرکات دانست. در زمینه نمایشنامه نویسی نیز تفاوت در این است که از تملق گویی و پر طمطراق حرف زدن باید به دور بود.