شبکه های حسگر بی سیم از تعداد زیادی گره های کوچک هوشمند با قابلیتهای سنجش، پردازش وارتباطات تشکیل شده است.گره های حسگر برای بدست آوردن اطلاعات در مورد یک هدف خاص در یک منطقه یا محیط زیست به صورت متراکم مستقر شده اند.کاربردهای فراوان در شبکه های حسگر بی سیم در سالهای اخیر باعث شده است پژوهش های زیادی برای بهبود عملکرد این شبکه ها صورت بگیرد. به طور کلی بخش وسیعی از کاربردهای wsn از باندهای بدون مجوز ism و unii استفاده می کنند. از آنجا که این باندها توسط کاربردهای بی سیم دیگری از جمله بلوتوث ، wifi و zigbee به صورت مشترک استفاده می شود. لذا با رشد روز افزون و فراگیر شدن این کاربردها از یک سو و عدم افزایش باند فرکانسی مجاز از سوی دیگر،می توانیم انتظار داشته باشیم که کارآیی شبکه های wsn به شدت کاهش یابد و طبیعتاً این مسئله در مناطق شلوغ بحرانی تر خواهد بود.یک ایده برای حل این چالش استفاده از فلسفه رادیو شناختگر برای افزایش ظرفیت طیفی شبکه های حسگر بی-سیم است. شبکه های حاصل که بصورت فرصت طلبانه از طیف فرکانسی بلااستفاده، استفاده می کنند را شبکه های c-wsn می گویند. تفاوت اصلی این شبکه ها با شبکه های رادیو شناختگر معمولی، محدود بودن منابع در دسترس شبکه و عدم امکان استفاده از الگوریتمهای سنجش طیف رایج در آنهاست. هدف این پایان نامه طراحی یک روش سنجش طیف مشارکتی برای استفاده در شبکه های c-wsn است. تاکنون با توجه به محدودیت منابع، برای سنجش طیف در شبکه های c-wsn تنها از روش آشکارساز انرژی با پیچیدگی کم و البته کارآیی پایین استفاده شده است. در این پایان نامه با بهبود روش کوواریانس که کارآیی بسیار بالاتری نسبت به آشکارساز انرژی دارد، یک روش سنجش مشارکتی با پیچیدگی محاسباتی کمتر وکارآیی بالاتر را برای سنجش طیف در شبکه های حسگر بی سیم شناختگر پیشنهاد داده ایم.