عمربن عبدالعزیزهشتمین خلیفه اموی به خلیفه ای عادل و پرهیزگار مشهور است که اقرار به این مطلب تنها به علاقه مندان وی و امویان اختصاص ندارد زیرا خلفای بنی عباس نیزکه دشمنی دیرینه ای با این خاندان داشتند از او به نیکی یاد میکنند .عمر از دوران کودکی و نوجوانی ،به کسب علم و فقه علاقه نشان داد. وی در زمان ولید بن عبدالملک به عنوان والی شهر مدینه انتخاب شد و راه و رسم عدالت را پیشه کرد .با واگذاری خلافت به عمر بن عبدالعزیز،رسیدگی به حقوق گروه هایی چون شیعیان،موالی وغیره که پیش از آن مورد ظلم بودند افزایش یافت و آنان نیز چون سایرین از حقوق اجتماعی برخوردار شدند.،در این پژوهش سعی گردیده تا به بررسی زندگانی شخصی عمر پیش از خلافت پرداخته شود، همچنین سعی گردیده با توجه به اقدامات اصلاحی وی پس از به دست آوردن قدرت و نحوه برخورد با معارضین، به تاثیرگذاری خلافت وی بر ساختار قدرت دستگاه اموی پرداخته شود. یافته های بدست آمده دراین پژوهش که بر روش توصیفی استوار بود؛ نشان می دهداقدامات اصلاحی عمر،گامی مهم در اعتلای حکومت اموی و به تبع آن تداوم حکمرانی آن خاندان برداشت وبه نظر میرسد علیرغم تساهل وتسامح وی با معارضین وانتقاد از عملکرد خلفای پیشین، تداوم خلافت امویان یکی از مهمترین اهداف عمردوم بوده است .