چکیده فضای شهری کاربران متفاوتی را در خود جای می دهد. این کاربر از لحاظ سن، توان و خصوصیات با یکدیگر متفاوت بوده و هر کدام نیازهای خاص خود را می طلبند. دسته ای از آن ها افراد با ناتوانایی های جسمی می باشند. اساساً شهرها، بناها و خدمات شهری بدون توجه به وضع معلولین طراحی شده و این بخش از فعالان کشور، به سبب" معلول بودن شهر"، از فعالیت، کار، زندگی و استراحت متناسب با نیازهای خود بی بهره اند. در شهرها ناتوانان جسمی- حرکتی از همان بدو خروج از منزل با مشکلات و موانع متعددی روبرو می شوند و از داشتن حقوق مساوی با سایر شهروندان بی بهره اند. از آن جائیکه حضور این قشر از کاربران در فضای شهری موجب شادی هر چه بیشتر آن شده و نشان دهنده سلامت این فضاهاست، هدف غائی این رساله ارایه پیشنهاداتی بر اساس نیاز های معلولین حرکتی است که با به کار گیری و توجه به آن ها شهر، برای حضور این کاربران خاص آماده می شود. در این میان با توجه به تأثیر مثبت و به سزای تفریح و گردش در فضای سبز برای معلولین، تأکید رساله بر مناسب سازی منظر پارک ها و فضای سبز می باشد که در نهایت به طراحی پارکی مطلوب( تعاملی، فراگیر و سلامت ساز) برای معلولین و افراد سالم منجر شده است. در این پژوهش تکیه بر مطالعات توصیفی- تحلیلی و کیفی است و ابزار تحقیق شامل اسناد و مدارک کتابخانه ای، پرسشنامه( در راستای سنجش نظر، خواسته ها و کمبود های معلولین در استفاده از پارک)، مشاهده و برداشت های میدانی و پرسش از کلیه افراد حقیقی و حقوقی که در این رابطه اطلاعاتی داشته اند و همین طور جست و جو در دنیای مجازی می باشد. واژگان کلیدی: معلول، مناسب سازی، موانع حضور معلولان در فضای شهری، طراحی فراگیر