اهل نقد معتقدند که هنر های تجسمی با شعر وادبیّات روابط تنگاتنگ وگاه در هم آمیخته ای دارند. رابطه شعر تصویری با نقّاشی امری است شاید فطری وطبیعی که ناخواسته از ذهن وزبان شاعر در قالب کلمات وگه گاه تصاویر ظهور می یابد.ودر این رهگذر آثاری آفریده شده که مشترک است میان شعر ونقّاشی. در این پژوهش که مقصدش برجسته سازی این پل مشترک میان شعر ونقّاشی است،دوتن از شاعران معاصر به عنوان جامعه آماری انتخاب شده اند : سهراب سپهری که آثار زبانی در قالب شعر ونثر وتابلوهای زیبای نقّاشی از او به یادگار مانده است. وفروغ فرخزاد که ضمن پرداختن به شعر باعالم نقّاشی وتصویر گری تا سینما ومستند سازی نیز بیگانه نبوده است. پس از بررسی،با ذکر مقدمه ای در پیشینه این روابط، آثار این دوشاعر به قصد استخراج شواهدی انتخاب شده که در متن پایان نامه همراه تصاویری از خود شاعر نقّاشان ویانقّاشان دیگر آورده شده است تا روابط بین آن ها (شعر وتصاویر)آشکار تر شود.