مرمت و احیا آثار تاریخی رسالت اصلی سازمان میراث فرهنگی می باشد که باید طی فرآیندی پژوهش محور و با تکیه بر مطالعات علمی و توسط استادکاران با تجربه انجام پذیرد. پیچیدگیهای زندگی امروزی و تفاوتهای آشکار آن با سالهایی که از آن به دوره قدیم یاد می نماییم ضرورت جلب مشارکت مردم برای تضمین سلامت اثر مرمت شده در دوره بهره برداری را دو چندان می نماید. تخصیص قابل توجه اعتبارات مرمتی در سال 1390 و هدایت این بودجه به سمت بازار و بافت تاریخی تهران که البته بدون در نظر گرفتن زیرساختهای لازم چه از بعد علمی و چه از بعد مردمی اتفاق افتاد منجر به ایجاد انگیزه در نگارنده شد تا نسبت به بررسی کمی و کیفی پروژه از نگاه مدیریتی و فنی اقدام نموده و با تحلیل آن راهکارهایی برای طرح مرمت بهینه و ساماندهی بازار عودلاجان بیابد. از آنجا که اقدامات مرمتی و ساماندهی گذشته دارای مشکلاتی بوده، با تکیه بر مشارکت های مردمی این تحلیل صورت گرفته و به نتایجی منجرشده است. قبل از آن ضوابط طرح تفصیلی بالادست و خلاصه ای از طرح های مرمتی و ساماندهی و احیا بازار عودلاجان به عنوان پیشینه کار بررسی گردیده و خلاصه ای از فرآیند آماده سازی کسبه برای مشارکت آمده است.