تولید متابولیت های میکروبی با فرمانتاسیون ارتباط تنگاتنگی دارد. در این پژوهش، اثر جایگزینی منبع نیتروژنی پودر آب پنیر، به جای کُنجاله سویا و اثر غلظت های مختلف هر دو منبع نیتروژنی در محیط کشت تخمیر، بر روی تولید آنتی بیوتیک اریترومایسین بررسی شده است. برای تولید اریترومایسین از باکتری رشته ای saccharopolyspora erythraea استفاده شده است. سوسپانسیون اسپوری به فلاسک های حاوی محیط کشت بذردهی تلقیح شده و درشیکر انکوباتور با دمای 30 و دور rpm200 به مدت 44-40 ساعت در شرایط هوازی گرماگذاری شد. سپس فلاسک حاوی مناسب ترین محیط کشت بذردهی، به فلاسک های حاوی محیط کشت تخمیر با ph اولیه 8/6 منتقل گردید و در شیکر انکوباتور با دمای 33 و دور rpm220 به مدت 11 روز گرماگذاری شد. در طول این فرآیند از روز چهارم، به صورت یک روز در میان، تغییرات مورفولوژیکی باکتری، ph، درصد وزن ترِ بیومس تولیدی، بررسی و میزان اریترومایسین تولیدی با روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. غلظت های منابع نیتروژنی مورد استفاده عبارت بود از:30 گرم در لیترکنجاله سویا (100% کنجاله سویا )، 90 گرم در لیتر پودرآب پنیر (100% پودر آب پنیر )، مخلوط کنجاله سویا و پودر آب پنیر شامل: 21 گرم در لیتر(70%) کنجاله سویا - 27 گرم در لیتر (30%) پودر آب پنیر، 18 گرم در لیتر(60%) کنجاله سویا - 36گرم در لیتر(40%) پودر آب پنیر، 15 گرم در لیتر(50%) کنجاله سویا - 45 گرم در لیتر (50%) پودر آب پنیر، 12 گرم در لیتر (40%) کنجاله سویا - 54 گرم در لیتر (60%) پودر آب پنیر، 9 گرم در لیتر(30%) کنجاله سویا - 63 گرم در لیتر(70%) پودرآب پنیر. بر طبق نتایج بدست آمده، استفاده از مخلوط 12 گرم در لیتر(40%) کنجاله سویا- 54گرم در لیتر(60%) پودر آب پنیر، بیشترین میزان تولید اریترومایسین را می دهد. در نتیجه، جایگزینی پودر آب پنیر به عنوان منبع نیتروژنی در محیط کشت تولید اریترومایسن بر سایر محیط های کشت مورد مطالعه ارجحیت دارد.