در مناطق خشک و نیمه خشک، تنش شوری، یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده در رشد گیاه و تولیدات کشاورزی، محسوب می گردد. با توجه به افزایش سطح اراضی شور و کمبود اراضی مطلوب در کشور، شناسایی گیاهان مرتعی مقاوم به شوری اهمیت زیادی دارد. گونه atriplex verrucifera به علت داشتن فرم بوته ای، مقاومت به شوری، درصد پروتئین مناسب، یکی از گیاهان بومی و با ارزش مراتع شور است. این خصوصیات سبب گردیده تا در طرح های احیاء و اصلاح مراتع مورد استفاده قرار گیرد. به منظور بررسی اثر شوری بر جوانه زنی این گونه ، آزمایشی در 5 تکرار با پنج سطح شوری (0، 2/0، 4/0، 6/0 و 8/0 مول بر لیتر) با استفاده از چهار نوع نمک (nacl، cacl2، mgso4و na2so4) انجام شد. برای بررسی جوانه زنی بذرها در دستگاه ژرمیناتور در دمای 18درجه سانتی گراد گذاشته و از روی تعداد بذور جوانه زده درصد جوانه زنی آن تعیین شد. داده های بدست آمده با استفاده از طرح پلات خرد شده و آنالیز واریانس یک طرفه (آزمون tukey) تحلیل آماری گردید. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که اختلاف معنی داری در سطح یک درصد بین تیمارهای شوری برای صفت درصد جوانه زنی تحت سطوح بالاتر تنش شوری وجود دارد. نمک های مورد استفاده در این تحقیق از نظر میزان اثرگذاری بر درصد جوانه زنی گونه مذکور به سه گروه تقسیم می شوند. به این صورت که نمک های کلریدسدیم و سولفات سدیم تقریباً اثر مشابهی درکاهش جوانه زنی دارند. نمک سولفات منیزیم کمترین اثر و نمک کلرید کلسیم بیشترین اثر را در کاهش جوانه زنی گونه داشته است. نتایج نشان می دهد که گونه atriplex verruciferaجزو گونه های بسیارمقاوم در برابر شوری می باشد و از این گونه می توان در مناطق بسیار شور به عنوان یک گونه اصلاحی استفاده کرد.