غلات به عنوان یکی از عمده ترین تولیدات بخش کشاورزی، از مهمترین منابع مستقیم و غیرمستقیم غذای بشر است. در این میان، گندم به عنوان عمده ترین محصول غله در جهان و اصلی ترین منبع تأمین پروتئین و کالری موردنیاز روزانه بدن انسان، حائز اهمیت فراوانی است. این محصول استراتژیک در کشور ما هم، از اصلی ترین منبع غذایی مردم به شمار می رود که درصد قابل توجهی از تولید داخلی آن در دشت مغان خصوصاً شرکت کشت و صنعت و دامپروری مغان انجام می گیرد. این منطقه با داشتن شرایط مناسب آب و هوایی و خاکهای حاصلخیز، یکی از مناطق مهم کشاورزی کشورمان به شمار میرود. هدف از رساله حاضر بررسی توانمندی شرکت کشت و صنعت مغان در تولید محصول گندم و برآورد توابع تولید این محصول استراتژیک و متعاقباً پاسخ به این سوالات می باشد که تغییر مقدار نهاده های بذر، نیروی کار، سم و آب تا چه میزان در تولید گندم اثر گذار می باشند؟ و اینکه آیا قیمت واقعی ذرت درسطح زیر کشت گندم موثر است یا خیر ؟. جهت پاسخگویی به این سوالات و پیدا کردن راههائی که بتواند تولید گندم را افزایش دهد و ارائه راهکارهای مناسب در جهت افزایش راندمان تولید گندم در این واحد، از آمارهای سری زمانی طی سالهای90-1373 استفاده و از طریق نرم افزار eviews توابع تولید و سطح زیرکشت گندم برآورد شد و نیز با استفاده از توابع، کشش عوامل تولید و نواحی سه گانه تولید را برای هر کدام بدست آوردیم. همچنین در فرآیند تحقیق نتایج زیر نیز بدست آمده است: 1) بهترین مقدار مصرف بذر در کشت گندم آبی 247 و در کشت دیم 96 کیلوگرم در هکتار می باشد. 2) بهترین مقدار مصرف کود در کشت گندم آبی 491 و در کشت دیم 94 کیلوگرم در هکتار می باشد. 3) سطح زیرکشت گندم با قیمت واقعی گندم و عملکرد دوره قبل محصول رابطه مستقیم دارد. 4) قیمت ذرت روی سطح زیرکشت گندم اثر معکوس دارد بنابرین ذرت رقیب گندم محسوب می شود. 5) بهترین میزان استفاده از نیروی انسانی در کشت گندم آبی 41 نفر ساعت کار و در کشت دیم نیز 12 نفر ساعت کار می باشد.