پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر کاوشگری عملی بر نگرش، مهارت و پیشرفت تحصیلی فیزیک دانش آموزان تیزهوش و استخراج چالش ها و مشکلات مربوطه بوده است. نمونه پژوهش از بین دانش آموزان سال سوم دبیرستان تیزهوشان شهید بهشتی ناحیه 2 شهرری انتخاب شدند و موضوع درسی آزمایشگاه الکتریسیته در نظر گرفته شد. جامعه آماری این تحقیق عبارت بود از کلیه دانش آموزان دبیرستان های تیز هوش شهرری در نیمسال اول تحصیلی 91-90 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل دادند که مجموعاً 121 نفر می باشند و به دلیل محدودیت های پژوهشی از نمونه هدفمند در دسترس بوده است که در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند؛ گروه آزمایش 46 نفر (10 نفر گروه علوم تجربی و 34 نفر گروه ریاضی) و گروه کنترل 20 نفر (4 نفر گروه علوم تجربی، 16 نفر گروه ریاضی) بودند. ابزارهای گردآوری اطلاعات عبارتند از آزمون تست هوش، آزمون یادگیری و نگرش که در دو نوبت به صورت پیش آزمون و پس آزمون برگزار گردید و یک فرم مشاهده مهارت دانشجویان که شامل 17 شاخص است و پس از برگزاری آزمون عملی آزمایشگاه توسط مدرس و از طریق مشاهده و طرح پرسش از دانش آموز تکمیل شد. جهت تحلیل توصیفی داده ها از شاخص هایی نظیر درصد، فراوانی، میانگین و همچنین از کوواریانس دو جهت بررسی معناداری تفاوت گروه ها در افزایش یادگیری، مهارت و بهبود نگرش t متغیر و آزمون دانشجویان و همچنین معناداری تفاوت نمره یادگیری و نگرش دانشجویان در پیش آزمون و پس آزمون، استفاده شد. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از آن است که: روش کاوشگری در نگرش، پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با وجود ابزار علاقه دانش آموزان تأثیر معنی داری نداشته است ولی بر مهارت آزمایشگاهی آن ها تأثیر معنی دار داشته است به علاوه معلمان بیان کرده اند که مشکل عمده این روش پیروی دانش آموزان از روند کنکور و آمادگی آن ها برای پذیرش روش نوین و در نهایت علاقمندی آن ها روز به روز افزایش یافته است.