آدیپونکتین از سلولهای بافت چربی انسان ترشح می شود و به دنبال افزایش وزن و چاقی، بیان ژن این هورمون در بافت چربی سفید و همچنین غلظت سرمی آن کاهش می یابد. هدف این تحقیق بررسی تاثیر یک دوره تمرین فوتبال تفریحی بر سطوح آدیپونکتین و برخی عوامل خطر متابولیکی مرتبط با آن در مردان میانسال تمرین نکرده بود. تعداد 30 مرد میانسال( با میانگین سن 13/35 ±36/3سال ، قد 2/13±01/177 سانتیمتر ، وزن7/17±83/79 کیلوگرم، شاخص توده بدنی (bmi) 16/4±87/25 کیلوگرم بر متر مربع ، درصد چربی 65/3±61/17 و دور کمر (wc ) 13/5 ± 73/ 86 سانتیمتر ) تمرین نکرده به صورت نمونه¬گیری در دسترس انتخاب شدند. پس از انتخاب آزمودنی¬ها، آنها به صورت تصادفی به سه گروه فوتبال (10) ، دویدن تداومی (10) و کنترل (10) تقسیم شدند. تمرین های فوتبال شامل 8 هفته و هر هفته 3 جلسه با شدت 85 درصد ضربان قلب بیشینه فردی بود. تمرین دویدن تداومی نیز شامل 3 جلسه تمرین دویدن تداومی با شدت متوسط در هفته بود که در آن میانگین شدت فعالیت مشابه شدت تمرینات فوتبال بود ( در حدود 85 درصد ضربان قلب بیشینه فردی ) . به منظور اندازه¬گیری متغیرهای وابسته از آزمودنی¬ها طی دو مرحله (48 ساعت قبل از آغاز پروتکل و 48 ساعت بعد از اتمام پروتکل تمرینی) خونگیری به عمل آمد. برای بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر متغیر¬های مورد نظر در درون هر گروه از آزمون t همبسته و برای تعیین تفاوت¬های بین گروهی از آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. استفاده شد. سطح معنی¬داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. در گروه فوتبال تفریحی 8 هفته تمرین تاثیر معنی¬داری برفشار خون سیتولیک (031/0p=) و همچنین افزایش معنی¬داری در میزان سطوح پلاسمایی آدیپونکتین (000/0p=) و hdl-c (001/0p=) ، تاثیر معنی¬داری بر کاهش سطوح گلوکز (000/0p=)، سطوح انسولین (000/0p=) ، مقاومت به انسولین (000/0p=) و تری گلیسیرید (009/0p=) در مردان میانسال تمرین نکرده داشت. کاهش محیط دور کمر (069/0p=) و فشار خون دیاستولیک (177/0p=) در این گروه در طی این تحقیق معنی دار نبود. در گروه دو تداومی نیز 8 هفته تمرین تاثیر معنی¬داری بر فشار خون سیتولیک (029/0p=) و همچنین افزایش معنی¬داری در میزان سطوح پلاسمایی آدیپونکتین (000/0p=) و hdl-c (000/0p=) تاثیر معنی¬داری بر کاهش سطوح گلوکز (000/0p=)، سطوح انسولین (000/0p=) ، مقاومت به انسولین (000/0p=) و تری گلیسیرید (019/0p=) در مردان میانسال تمرین نکرده داشت. کاهش محیط دور کمر (099/0p=) و فشار خون دیاستولیک (532/0p=) در این گروه در طی این تحقیق معنی دار نبود. همچنین بین تاثیر 8 هفته تمرین تفریحی فوتبال و دویدن تداومی بر سطوح پلاسمایی آدیپونکتین (596/0p=)، فشار خون سیتولیک (958/0p=)و فشار خون دیاستولیک (949/0p=)، مردان میانسال تمرین نکرده تفاوت معنی داری وجود ندارد. نتایج این تحقیق نشان داد، بین تاثیر 8 هفته تمرین فوتبال تفریحی و دو تداومی بر سطوح آدیپونکتین (500/0p= ) پلاسما، فشار خون سیستولی(052/0p= ) ، دیاستولی (839/0p= ) سطوح گلوکز(075/0p= ) ، انسولین (387/0p= ) ، مقاومت به انسولین(575/0p= ) و محیط دور کمر (086/0s= و 688/2f=) مردان میانسال تمرین نکرده تاثیر معنی داری وجود ندارد. با توجه به تاثیر درون گروهی فوتبال تفریحی بر متغیرهای وابسته و عدم وجود تفاوت معنی با تمرینات دویدن تداومی ، به نظر می رسد تمرین فوتبال تفریحی همانند دویدن تداومی در مردان میانسال می تواند باعث بهبود عوامل متابولیکی خطر قلبی عروقی شود و بنابراین انجام این نوع تمرین در این افراد توصیه می¬شود.