تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه ی بین خودشناسی با عزت نفس و عملکرد مدیران و معاونین مدارس منطقه دشتیاری انجام گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است و جامعه آماری شامل کلیه مدیران و معاونین مدارس منطقه دشتیاری در سال تحصیلی 93- 1392 به تعداد 415 نفر بوده است. که با استفاده از جدول مورگان تعداد 270 نفر به روش طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه خودشناسی شامل 51 سوال و پرسشنامه عزت نفس 57 سوالی و پرسشنامه عملکرد 25 سوالی استفاده شد. پایایی آن ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 93/0، 96 /0 و 87/0 برآورد گردید. برای تحلیل داده ها از جداول فراوانی، میانگین، انحراف معیار، همچنین از آزمون t تک گروهی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام، t مستقل و تحلیل واریانس یک راهه برای سنجش متغیرهای تحقیق استفاده شده است یافته ها نشان داد که بین دو متغیر خودشناسی و عزت نفس رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین از بین ابعاد خودشناسی، بین مولفه توانایی ها به تنهایی با عملکرد مدیران و معاونین رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد همچنین در بررسی میزان پیش بینی ابعاد خودشناسی با عزت نفس، ارزشمندی بیشترین پیش بینی را از عزت نفس داشته است. و بعد توانایی ها بیشترین پیش بینی را از عملکرد مدیران و معاونین داشته است. در ارتباط با مدرک تحصیلی و سابقه مدیران و معاونین فقط در متغیر عملکرد تفاوت معناداری وجود داشت. اما میزان خودشناسی و عزت نفس با توجه به مدرک تحصیلی و سابقه یکسان می باشد.