شبکه های حسگر بی سیم سیستم هایی خود سازمانده با منابع محدود هستند. این شبکه ها غالبا با هدف جمع آوری اطلاعات از محیط پیرامون خود، در مکان های غیر قابل دسترس قرار می گیرند. قابلیت اطمینان اطلاعات دریافتی در سینک از اصلی ترین موضوعات این نوع از شبکه ها است که می توان آن را از طریق بهبود در روند مسیریابی و عملکرد لایه انتقال فراهم کرد. در حوزه مسیریابی و به طور مشخص در مسیریابی های بین لایه ای که به منظور افزایش قابلیت اطمینان داده ها در سینک مطرح شده اند، تنها انرژی گره های حسگر در نظرگرفته شده است. در این تحقیق، رابطه ای برای تخمین میزان قابلیت اطمینان گره ها ارائه شده است که با استفاده از آن، اطلاعات کامل تری ازگره ها، از جمله انرژی و قابلیت اطمینان آن ها در مسیریابی بین لایه ای در نظر گرفته می شود. تامین قابلیت اطمینان داده ها در لایه انتقال و در مدل انتها به انتها می تواند به دو صورت اتلاف پذیر و حساس به اتلاف بسته، فراهم شود. پروتکل های اتلاف پذیر، به دلیل مصرف انرژی کمتر و عدم نیاز به دریافت قطعی هر بسته، غالبا در پروتکل های داده گرا مانند پروتکل های رویداد محور و نظارتی کاربرد دارند. اما در اکثر روش های موجود، قابلیت اطمینان برنامه کاربردی از طریق افزایش و کاهش یکسان نرخ تولید داده گره های تشخیص دهنده رویداد فراهم می شود. تنظیم یکنواخت نرخ تولید گره ها در صورتی که کیفیت داده تولید شده توسط گره ها یکسان نباشد، در شبکه حسگر مناسب نیست. بنابرین برای بهبود عملکرد لایه انتقال، تنظیم نرخ تولید گره ها بر مبنای انرژی و فاصله گره ها از رویداد که دو عامل مهم در کیفیت داده ها محسوب می¬شوند، صورت گرفته است. و بدین منظور در پروتکل مسیریابی پیشنهادی، فیلدهای لازم جهت تامین کیفیت داده ها، طراحی شده است. نتایج ارزیابی نشان داده است که روش پیشنهادی نسبت به روش پایه موجود در این زمینه، بدون صرف انرژی بیشتر در شبکه، کیفیت داده های ارسالی در سینک را افزایش داده است. هم چنین به علت در نظر گرفتن کیفیت داده های رسیده در سینک، داده های کمتری برای رسیدن به قابلیت اطمینان مورد نظر برنامه کاربردی تولید می شود.