پژوهش حاضر با هدف مقایسه موانع مراجعه به مشاور از دیدگاه دانش آموزان و دبیران انجام شد. در این پژوهش، از روش تحقیق توصیفی پیمایشی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دبیرستانی شهر شیراز که در سال 1391 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل داده اند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب گردید. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (آزمون فریدمن، تحلیل واریانس، آزمون تی مستقل) استفاده شد. یافته های دیگر پژوهش مبنی بر این بود که بین دانش آموزان ناحیه یک و چهار در همه موانع اطلاعاتی و شناختی، فیزیکی و زمانی و ارتباطی در عدم مراجعه به مشاور تفاوت معنی داری وجود داشت. نتایج حاصل از آزمون فریدمن نشان داد که به ترتیب مانع اطلاعاتی و شناختی، مانع فیزیکی و زمانی و مانع ارتباطی بیشترین تاثیر را بر عدم مراجعه دانش آموزان به مشاورین مدارس را داشته است. همچنین از بین گویه های مربوط به مانع اطلاعاتی و شناختی هم از نظر دانش آموزان و هم از نظر معلمین، عدم شناخت دانش آموزان و مشاوران نسبت به نقش خود، در بین گویه های مربوط به مانع ارتباطی هم از نظر دانش آموزان و هم معلمین، عدم اعتماد به مشاور بیشترین اثر را در عدم مراجعه دانش آموزان به مشاورین مدارس داشت و تنها در مانع فیزیکی و زمانی بین دیدگاه دانش آموزن و معلمین تفاوت دیدگاه وجود داشت