هدف از انجام این پژوهش شناسایی موانع پیاده سازی برنامه استراتژیک منابع انسانی در شرکت برق منطقه ای خراسان و دسته بندی این موانع بود. وجود چالش هایی همچون توزیع نامناسب خدمات رفاهی، عدم ارتباط معنادار بین حقوق و مزایا با عملکرد پرسنل، بزرگ بودن سازمان، احساس وجود تبعیض میان کارکنان، اعمال قوانین از طرف دولت، پیشرفت فناوری و تکنولوژی، مقاومت پرسنل قدیمی با تغییرات فناوری در سازمان، عدم شفافیت کارراهه شغلی، سبب شده است این تحقیق در راستای شناسایی و دسته بندی موانع و چالش های موجود برای پیاده سازی برنامه استراتژیک منابع انسانی در شرکت برق منطقه ای خراسان انجام گردد. در شرایط کنونی، برتری رقابتی، ایجاد ارزش و تضمین رشد بلندمدت به نحو فزاینده ای به نقش سرمایه انسانی سازمان ها به معنای مجموعه دانش، نگرش، رفتار، قابلیت ها وتجارب کارکنان وابسته شده است. تحقیقات نشان می دهند سازمان هایی که به نیروی کار خویش توجه بیشتری نشان می دهند، می توانند کارکنان بیشتری را با قابلیت های برجسته تر جذب نمایند و نگهدارند. در انجام این پژوهش از روش¬شناسی کیو به عنوان یکی از روش های آمیخته استفاده گردید. مشارکت¬کنندگان این پژوهش 30 نفر از مدیران و کارشناسان شرکت برق منطقه ای خراسان بودند. با ایجاد فضای گفتمان، 103 عبارت کوتاه به عنوان عبارات کیو انتخاب گردید. پس از ارزیابی و جمع بندی فضای گفتمان و با استفاده از نظرات خبرگان، در نهایت 51 عبارت به عنوان نمونه عبارات کیو انتخاب گردید. بعد از مرتب سازی عبارات و تکمیل پرسشنامه کیو بوسیله مشارکت کنندگان، اطلاعات با روش تحلیل عاملی کیو تحلیل گردید. تحلیل نشان داد که می¬توان دوازده الگوی ذهنی متمایز را در میان مشارکت¬کنندگان تحقیق در مورد موانع پیاده سازی برنامه ریزی استراتژیک منابع انسانی در شرکت برق منطقه ای خراسان شناسایی نمود. در ادامه اولویت¬بندی و دسته بندی موانع انجام گردید. همان طور که در بررسی این دوازده الگو مشخص شده است، با توجه به اینکه الگوی اول درصد بیشتری از واریانس کل را تشکیل می دهد، لذا «اولویت دهی به برنامه ریزی غیرمنابع انسانی نسبت به برنامه ریزی منابع انسانی» که از مهم ترین عوامل در گروه اول است به عنوان مهم ترین عامل بازدارنده از پیاده سازی برنامه استراتژیک منابع انسانی در شرکت شناخته می شود. پس از آن موانع «رواج بیش از حد تفکر کوتاه مدت» و «نظام حقوق و دستمزد غیرمتناسب با بخش خصوصی» از مهم ترین موانع شناخته می شوند. در نهایت راهکارهایی مانند اولویت دهی به برنامه ریزی منابع انسانی و تخصیص بودجه کافی به آن، ایجاد گرایش بلندمدت در شرکت، ایجاد نظام حقوق و دستمزد مبتنی بر عملکرد افراد و نظام ارزشیابی مناسب، بکارگیری کارمندان کلیدی در فازهای مختلف برنامه ریزی منابع انسانی، توجه به بهره وری سازمان، و تجهیز نمودن متخصصان منابع انسانی، برای برطرف¬نمودن موانع شناسایی شده پیشنهاد گردید تا شرکت بتواند در پیاده سازی برنامه استراتژیک منابع انسانی از این پیشنهادات استفاده نماید.