رشد سریع فنآوری در بخش حمل و نقل دریایی و ظهور کشتی های مدرن با تجهیزات پیشرفته، نیروی انسانی صنعت دریایی را مجبور نموده تا آموزش های لازم را جهت همگام بودن با این تحولات، فرا بگیرد. گزارش های سازمان بین المللی دریانوردی نشان داده که بیش از 80 درصد علل سوانح دریایی، ناشی از خطاهای انسانی بوده و منشا اصلی آن ها ضعف آموزش دریایی به علت عدم تطابق با نیاز های جدید و شرایط خاص شغل دریانوردی است. شیوه های جدید آموزشی با کمک فنآوری ارتباطات و اطلاعات قادرند آموزش دریایی را همگام با دیگر بخش های صنعت دریانوردی به پیش ببرند. در همین راستا، شیوه آموزش تلفیقی که ترکیبی از آموزش حضوری، آنلاین، فیلم های آموزشی، ابزارهای چند رسانه ای و سیستم های خودآموز می باشد، می تواند به عنوان راهکاری جدید، نیاز-های آموزشی دریانوردان را در دریا و خشکی ( در هر زمان و هر مکان) برطرف نماید. هدف اصلی این پژوهش، مقایسه تاثیر شیوه آموزش تلفیقی و شیوه سنتی بر میزان یادگیری و یادداری دانشجویان کاردانی دریانوردی می باشد. روش انجام پژوهش از نوع کمی است. نمونه این تحقیق، دانشجویان کاردانی دریانوردی یکی از مراکز آموزشی دریایی در شمال کشور بودند که در دو گروه آزمایش و کنترل به ترتیب با شیوه های آموزش تلفیقی و سنتی آزمایش شدند. در بخش کمی، روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون_ پس آزمون یادگیری و یادداری بین دو گروه آزمایش و کنترل انجام شد. تجزیه و تحلیل ها نشان داد که در آزمون پیش دانسته ها تفاوت معنی داری وجود نداشت اما مقایسه میانگین نمرات پس آزمون یادگیری و یادداری نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود دارد. بنابراین نتایج این تحقیق نشان می دهد که پیشرفت تحصیلی دانشجویانی که به شیوه آموزش تلفیقی، آموزش دیده اند در مقایسه با دانشجویانی که به شیوه سنتی آموزش دیده اند، به طور قابل ملاحظه ای بهتر بوده است. به عبارت دیگر، به کارگیری شیوه آموزش تلفیقی درآموزش دریانوردی ایران موثرتر و دارای مزیت های بیشتری نسبت به شیوه های سنتی است.