به منظور بررسی اثر سلنیوم و متیونین و برهم کنش آنها در گیاه ریحان این تحقیقی انجام شد تا امکان افزایش مقاومت به تنش شوری گیاه ریحان و غنی سازی ان با سلنیوم مطالعه شود. گیاهان در مرحله 4 برگی تحت تیمارهای سلنیوم و متیونین قرار گرفتند. گیاهان با 2 سطح سلنیوم (0 و 30 میلی گرم در لیتر) و 2 سطح متیونین (0 و 200 میلی گرم در لیتر) اسپری شدند(اسپری 2 بار با فاصله 2 هفته تکرار شد). نتایج نشان داد که میزان رنگیزه های فتوسنتزی تحت تاثیر تیمارهای اعمال شده قرار گرفت. به صورتیکه بکارگیری متیونین اثر کاهشی بر محتوای کلروفیلی و کاروتنوئیدی داشت اما سلنیوم اثر افزایشی بر میزان کلروفیل a و کاروتنوئیدی داشت. بکارگیری متیونین و سلنیوم اثر منفی بر میزان پرولین داشت. بکارگیری متیونین و یا سلنیوم اثر تحریکی بر میزان فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدان شامل پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز داشت. تیمار برگی متیونین موجب افزایش ترکیبات فنلی شد. کاربرد متیونین موجب کاهش رشد گیاه شد بطوریکه به میزان معنی داری وزن تر، وزن خشک برگ و ارتفاع و تعداد برگ در این گیاهان کمتر از سایر گروه ها بود. بنظر می رسد افزایش تولید اتیلن عامل کاهش رشد گیاه در اثر استعمال متیونین است. نتایج این تحقیق دلالت بر ان دارد که بکارگیری متیونین در غلظت 200 میلی گرم در لیتر خصوصا در شرایط دمای بالا و شوری یا ec بالا بر گیاه ریحان اثرات قابل توجهی ندارد. سلنیوم در غلظت 30 میلی گرم در لیتر اثرات قابل توجهی بر میزان رشد نداشت اما از رشد گیاه نیز نکاست. بنابراین ضمن غنی سازی گیاه پرمصرف ریحان با سلنیوم می تواند از طریق افزایش فعالیت انزیم های انتی اکسیدانی و کاروتنوئیدها مقاومت گیاه ریحان را در برابر شوری افزایش دهد. لغات کلیدی: اسید آمینه، تغذیه برگی، سلنیوم، شوری، متیونین