واژه هویت تعریف و تفسیری از «خود» و «ما» است که کیستی فردی و جمعی اشخاص را می نمایاند و جستجوی هویت، تلاش در جهت برقراری ارتباط صحیح فرد و جامعه به عنوان یک کل است. هویت در ابتدا ممیز بین «من» از «ما» و به دنبال آن ممیز «ما» از دیگران به شمار می رود. در فضای «هویت داشتن» است که نسل های متناوب جامعه می توانند «خاطره جمعی» را که نماد غرور و اصالت داشتن است، به نسل های بعدی منتقل کنند و به این ترتیب کلیت حیات و وحدت ملی را تضمین کنند. امروز در فضا و عصر جهانی شدن، حفظ هویت ملی و دینی اهمیت بیشتری یافته و به معنای مشارکت موثر فرهنگی و انسانی در سراسر جهان محسوب می شود. پرسش هایی از قبیل «من کیستم» و «ما کیستیم» اشاره به هویت فردی و جمعی است که درواقع اشاره به شناخت خویشتن و سرگذشت و سرنوشت جمعی و مشترکمان دارد. هویت لازمه نظام اجتماعی است و هرگونه تأخیر یا انحراف در شکل گیری هویت می تواند منجر به بحران هویت گشته که خود بسیاری از ناهنجاری های فردی و اجتماعی را در پی دارد.