کار تحقیقاتی ارائه شده به بررسی اثر دو کراس لینک کننده ی گلوتارآلدئید و گلیسرآلدئید بر نانو الیاف الکتروریسی شده ژلاتین، جهت استفاده در مهندسی بافت غضروف می پردازد. در این راستا تحقیقات انجام شده بر روی پارامترهای موثر بر مورفولوژی الیاف و همچنین خواص نانوالیاف بدست آمده، متمرکز گردیده است. پس از بهینه سازی پارامترهای موثر بر فرآیند الکتروریسی، نانو الیاف ژلاتین تهیه گردید و سپس خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی آنها مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از sem نشان دهنده آن بود که نانو الیاف الکتروریسی شده و کراس لینک شده با گلیسرآلدئید ، علاوه بر این که چسبندگی سلولی مناسبی از خود نشان داد ، همچنین نتایج حاصل از آزمون سمیت (mtt) نشان دهنده زیست سازگاری نمونه های بدست آمده بود. در ارزیابی های زیستی میزان سمیت داربست ارزیابی شد. نتایج حاصل بیانگر زیست سازگاری بالاتر نمونه های کراس لینک شده با گلیسرآلدئید در مقایسه با نمونه های کراس لینک شده با گلوتارآلدئید بود، در نتیجه می توان چنین بیان نمود که داربست های بدست آمده از ژلاتین و کراس لینک شده با گلیسرآلدئید می تواند به عنوان جایگزین مناسب برای بافت غضروف به کار رود.