پر مرغ به عنوان منبع مهمی از زیست پلیمرهای کراتینی، به دلیل دارا بودن ساختار پیچیده و برهم کنش های قوی بین مولکولی، قابل انحلال در حلال های معمولی نبوده و فرآیند پذیر نمی-باشد. اصلاحات شیمیایی، برای مثال پیوندزنی، به منظور تبدیل پر به مواد گرمانرم با کاربردهای صنعتی مختلف، پیشنهاد می گردد. در این کار، پلیمری شدن پیوندی منومر وینیل استات (vac) بر الیاف پر مرغ با استفاده از سامانه اکسایش- کاهش پتاسیم پرسولفات (k2s2o8)/سدیم بی سولفیت (nahso3) انجام شده است. در این راستا، اثر غلظت های منومر، آغازگر، نسبت مولی پتاسیم پرسولفات به سدیم بی سولفیت، دما و زمان پلیمری شدن بر تبدیل منومر به پلیمر، درصد پیوندزنی و بازده پیوندزنی بررسی گردید. مقادیر پیوندزنی مناسب: درصد تبدیل منومر، 25/26، درصد پیوندزنی، 23 و درصد بازده پیوندزنی، 8/43 در غلظت وینیل استات برابر با 200% وزنی نسبت به پر، غلظت آغازگر برابر با 16% وزنی نسبت به پر، نسبت مولی پتاسیم پرسولفات به سدیم بی سولفیت برابر با 2، دمای c? 70 و زمان واکنش برابر با 5/3 ساعت به دست آمده است. وقوع پیوندزنی با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ftir)، رزونانس مغناطیسی هسته (nmr)، گرماسنجی روبشی تفاضلی (dsc) و تحلیل گرماوزن سنجی (tga) تأیید شد. همچنین آزمایش های رئولوژیکی نشان داد که الیاف پر اصلاح شده رفتاری مشابه مواد گرمانرم با ثابت توانی کوچک تر از یک (شبه پلاستیک) نشان می-دهد. به نظر می رسد طول زنجیرهای پلی وینیل استات پیوندی برای تشکیل فیلمی پیوسته با خواص مکانیکی قابل قبول از الیاف پر اصلاح شده، به اندازه کافی بلند می باشد.