موضوع حمل و نقل یکی از محورهای اساسی زندگی نوین شهری بوده که نیازهای جابه جایی انسان را نیز شکل می دهد، هم چنین سیستم حمل و نقل شهری می تواند عاملی موثر در جهت ارتفاء شاخص های توسعه پایدار شهری باشد. یکی از ارکان مهم و موثر در حمل و نقل شهری، سیستم قطارسبک شهری (l r t) می باشد. شواهد نشان می دهد عملکرد سیستم قطارسبک شهری و نقش آن در توسعه ی پایدار شهری به سه عامل تمایل شهروندان به استفاده از حمل و نقل عمومی، کاهش ترافیک و مشکلات زیست محیطی و تغییر کاربری اراضی مجاور ایستگاه ها بستگی دارد. هدف از این پژوهش نیز ارزیابی عملکرد قطارسبک شهری مشهد در توسع? پایدار شهری شهر مشهد براساس سه عامل فوق الذکر می باشد و هم چنین یکی دیگر از اهداف این پژوهش بررسی تفاوت نظرات بین مدیران شهری و شهروندان می باشد. برای رسیدن به این هدف پس از توسعه مدل مفهومی تحقیق، پرسش نامه ای طراحی گردید و بین 320 نفر از ذی نفعان این طرح شامل شهروندان، کاسبان و کارشناسان توزیع گردید، هم چنین از روش های مصاحبه و مشاهده نیز استفاده شد. آنالیز اطلاعات به دست آمده از پرسش نامه ها و مصاحبه ها با روش های کمی (شامل آزمون های توصیفی و استنباطی، آزمون کروسکال، آزمون من ویتنی و آزمون نرمالیته) و هم چنین کیفی (شامل آنالیز موضوعی مصاحبه ها) بوده است. نتایج مطالعات کمی نشان می دهد که در هر سه بعد یاد شده قطارسبک شهری تقریباً به صورت موثر عمل کرده است در حالی که در نتایج مطالعات کیفی عملکرد قطارسبک شهری با چالش هایی همراه بوده است و هم چنین نتایج نشان می دهد که بین نظرات مدیران شهری و شهروندان تفاوت معنادار وجود دارد. در پایان پیشنهادات و ارائه راهکارها براساس هر سه بعد یاد شده بررسی شده است.