کشور ایران مهد یکی از قدیمی ترین تمدن های تاریخ بوده و دارای سابقه تاریخی 4000ساله می باشد. تعداد زیادی سازه های بنایی نتنها به عنوان میراث فرهنگی بلکه به عنوان داراییهای شخصی و زیرساخت های جامعه در حال عملکرد می باشند. به عنوان مثال می توان به پل ها، پل بندها، تونل ها، سدهای تاریخی اشاره کرد. عملکرد این سازه ها نیازمند ارزیابی کفایت سازه ای و انجام بهسازی ها به منظور پاسخ به نیاز روزافزون است. مشکل اصلی در حفظ، نگهداری و توسعه این سازه ها رفتار ناشناخته آنها در برابر بارهای وارده به خصوص بارهای جانبی و دینامیکی می باشد. یک گام مهم در تحلیل و ارزیابی سازه های بنایی یافتن یک راه حل عددی مناسب برای پیش بینی پاسخ سازه در مقابل بارها و بارگذاری های مختلف است. پیشرفت های بزرگی در زمینه روش های تحلیل سازه های بنایی صورت گرفته و ابزارهای متنوعی در این زمینه وجود دارد اما عوامل متعددی مانند پیچیدگی های هندسی، رفتار ناشناخته مصالح، ترکیب متفاوت مصالح در یک سازه و اندرکنش آنها با یکدیگر موجب مشکل شدن یافتن یک روش جامع تحلیل برای سازه های بنایی می شود. در حال حاضر روش اجزای محدود به عنوان یک ابزار توانمند در مدلسازی و آنالیز سازه های بنایی به شمار می رود اما دارای محدودیت هایی مانند وابستگی به مش بندی و زمان تحلیل طولانی برای دست یابی به پاسخ های دقیق، ناتوانی در تحلیل تغییرمکان های بزرگ و نمایش فروریزش سازه و عدم توانایی در مدل سازی اجزای سازه و اندرکنش بین اجزا می باشد. یک روش کاربردی دیگر روش اجزای مجزا می باشد که براساس مدلسازی المان های سازه به صورت مجزا بنا نهاده شده است و محدودیت های ذکر شده برای روش اجزای محدود در مدلسازی سازه های بنایی را ندارد. در این پایان نامه روش های ارزیابی بر اساس پاسخ دینامیکی سازه های بنایی ارائه شده است. ابتدا روش های تحلیل سازه های بنایی معرفی شده اند و مزایا و معایب هریک ذکر شده است. در ادامه یک معرفی مختصر از روش اجزای مجزا ارائه شده و پس از آن توانایی روش های اجزای مجزا و اجزای محدود در قالب 2 مطالعه موردی بررسی و مقایسه شده است. در نهایت نتیجه گیری و مقایسه جامعی بین روش اجزای مجزا و اجزای محدود ارائه شده است.